‘We gaan naar Zandvoort bij de zee. We nemen broodjes en koffie mee’. Dit zong Louis Davids heel lang geleden. Deze regels zaten al een tijdje in mijn hoofd toen ik mijn vrouw vroeg of ze zin had om weer mee te gaan naar Zandvoort. Uiteraard had ze dat. De broodjes werden gesmeerd, de spullen gepakt en de wekker gezet om niet te laat te vertrekken. Wakker geworden vlak voordat de wekker ging, keek ik naar buiten. Het was zonnig maar volgens de vrienden van Erwin Kroll zou het koud zijn. Na het zetten van de koffie en het inpakken van de auto, was het een kwestie van de juiste route volgen en daar lag Zandvoort al op ons te wachten. Ook koud en gelukkig ook zonnig. De eerste afslag van de rotonde gaat richting boulevard en strand maar dat was niet waar we voor kwamen. In februari is het daar, ondanks de zon, te koud voor. De tweede afslag op de rotonde moesten we hebben en daarna de eerste links. We draaiden de weg af en moesten vol op de rem. Waarom? Een dicht hek belemmerde de doortocht. We keken elkaar vertwijfeld aan. Het is toch eind februari en het is toch zaterdag? Waarom is het hek dan dicht? We komen hier al jaren en worden elke keer hartelijk ontvangen. Vorig jaar stond er zelfs een luxe shuttlebus voor ons klaar. Wat doe je als je voor een dicht hek staat? Je pakt de slimme telefoon om te checken wat er aan de hand is. Waarom is het hek dicht? Het antwoord stemde ons niet vrolijk. Het evenement achter het hek ging dit jaar niet door. Teleurgesteld dachten we aan de voorgaande edities van het evenement. Leuk, compact en spectaculair. We kwamen er graag.
We keken elkaar aan. Wat nu? Het was dan wel zonnig maar ook koud dus hoe mooi het weer er vanachter het glas er uit zag, het strand was geen optie. We besloten om maar een dagje te gaan toeren. We reden van Zandvoort naar onder andere Zoetermeer, Rotterdam en helemaal naar Hulst. Na de lunch besloten we om via Oss en Almere naar huis te rijden. Natuurlijk was het een mooie autorit maar we hadden liever staan kijken naar anderen die hun auto aan het uitlaten waren achter het hek in Zandvoort. Zoals u misschien weet zong meneer Davids niet alleen over Zandvoort. Hij ook zong ook we gaan naar Zoetermeer, we gaan naar Rotterdam, we gaan naar Hulst en we gaan naar Oss. Daar komen we ook al een hele tijd niet meer om auto’s te kijken. Als Almere had bestaan toen Davids nog leefde dan had hij die plaats vast ook bezongen.
Thuisgekomen hebben we de auto maar weer uitgeladen. Allerlei spullen waren zinloos meegenomen en hadden we voor niets door een deel van Nederland gereden. Nadat we op de bank geploft waren, hebben we op internet gezocht naar alle songteksten van Louis Davids. We waren op zoek naar alle plaatsen waar hij ooit over gezongen had. Gelukkig konden wij geen nummers vinden over Emmeloord, Hengelo, Hellendoorn, Veldhoven, Achtmaal, Hardenberg of Barneveld. Enigszins opgelucht hebben we de greatest hits van Louis opgezet: ‘We gaan naar Zandvoort bij de zee’. Ik zong niet mee en werd zelfs een beetje emotioneel, voelde een traantje opwellen. Gaan we ooit nog naar Zandvoort?
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe