ingezonden column
Rallyteam @SRCtwente heeft lang gewikt en gewogen over de vraag of en zo ja, in welke auto ze in 2019 de rallypaden gaat betreden. Verrassend genoeg leiden de antwoorden op die vragen naar een reeds door het team bewandeld maar niet afgemaakt pad.
Doorgaan of niet?
De vraag om nog een vervolg te geven aan de sport was een heel serieuze. Er wordt namelijk nog wel eens vergeten dat het maar een hobby is en geen werk. Het is mogen en geen moeten. Met alles wat er geregeld moet worden om een seizoen te rijden komt het soms gevaarlijk dicht in de buurt van “werken”. Voor menig vrijwilliger die een rally-evenement organiseert, of daar een bijdrage aan levert, zal dit denk ik niet anders zijn.
Daarbij komt dat je naast tal van leuke reacties ook wordt geconfronteerd met kritiek, en met tegengestelde belangen en meningen. Als mens ben je toch ontvankelijk voor wat erover je gezegd en geschreven wordt. In de hal, onderaan de trap in onze woning, hangt een grote spiegel. Ik kijk daar iedere ochtend in. Ik rij zoals ik me daarin zie en hoe ik ben: Autofanaat. Op middelbare leeftijd pas begonnen met rallyrijden. Een Bourgondiër in strijd tegen de kilo’s. Met zo’n 13 gereden rally’s nog onervaren. Ik denk na voor ik wat doe, heb een lieve vrouw en twee fantastische meiden thuis. Ik rij rally’s omdat ik het kan en ondertussen niet meer kan missen. In mijn ambitie en doelen zal dit altijd meewegen. Met wat voor materiaal ik ook aan de start verschijn, ik zal dus zeker niet de snelste zijn.
Bijna iedereen die deze sport op zijn of haar manier bedrijft, zal dat als kostbaar ervaren. Of je nu start in de 206 Rally Cup of rijdt met een R5. We doen allemaal hetzelfde: met de beschikbare middelen doen wat haalbaar is in een seizoen. Daar waar menigeen nog denkt dat sponsoren onze sport volledig bekostigen, ben ik bang dat dit over de gehele linie behoorlijk tegenvalt. Vaak is het vestzak-broekzak. Ondanks mijn ruime ervaring met fondswerving is het ook voor @SRCtwente iedere keer een uitdaging om bedrijven en relaties te enthousiasmeren voor en te betrekken bij, de sport.
Maar dan die glimlach op het gezicht van de rijder en navigator als de auto dan eindelijk aan de start staat en op stagemodus wordt gezet. Het gebrul in de laatste drie seconden van de launch control. De snelheidsbeleving, de notes die maar blijven doorkomen en tot aan de finish al je concentratie opeisend om de smalle wegen met bomen, sloten en zand te trotseren. Als je eenmaal besmet bent met dat rally virus is de vraag “doorgaan of niet” geen eerlijke vraag. Hierop zal emotie het al snel van het verstand winnen.
Als rijder zal ik nooit gaan uitblinken. Voor mij maakt dat ook niet uit. Deelname blijft voor mij daardoor niet minder waardevol. We gaan hard werken en met vallen en opstaan komend seizoen stukje bij beetje proberen beter te worden. Of zoals de Chinese wijsgeer Confucius al zei “Beter een diamant met een gebrek dan een kiezelsteen zonder!” En zoals de Mitsubishi fan dan zegt “Diamonds are forever.”
Bron: Jeroen van Beugen
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie