Afgelopen week een aantal dagen naar het mooie Bocholt geweest. In België voor de duidelijkheid. Iets met een rally. Het is ondertussen een cliché maar het was vier jaar geleden dat wij daar geweest waren. U weet wel waarom.
Het centrum van Bocholt zag er anders uit dan vroeger. Geen rallyauto’s, geen tenten, alleen een plein met een rijtje dranghekken en een parkeerverbod. Dit was de plek van de regroup tijdens de wedstrijd op zaterdag. De altijd zo gezellige service is tegenwoordig ergens anders. En er was nog iets anders. Het restaurant waar we vaak kwamen is er niet meer. Dingen veranderen zeker als het vorige bezoek zo lang geleden is.
Het nieuwe serviceterrein ligt vlakbij de locatie waar ‘vroeger’ de technische keuring plaatsvond. Wij zijn daar diverse keren geweest. We zagen toen in de verte wel een grote hal maar dat er een groot terrein bij lag, was nooit echt doorgedrongen. Een prachtige locatie met heel veel ruimte en strandstoelen. Het weer leende zich daar uitstekend voor. En uiteraard Sezoens, en Cola Light voor de BOB. En een gezellige sfeer. En rallyauto’s.
Zoals zo vaak een uitgebreid rondje service gedaan op zoek naar ‘rare’ foto’s voor de ImRA-rallystrip (binnenkort te vinden op Youtube). Tijdens het op de digitale plaat vastleggen van de werkelijk prachtige Porsche van Schmelcher bleek dat er iemand achter het stuur zat. Terwijl ik de bilpartij (van de auto voor alle duidelijkheid) aan het kieken was, startte de auto met een donderend geweld. Een goede test voor de gehoorapparaten die ik sinds kort heb. Na de eerste brul schoten ze in standje dempen als een dolle. Aan de ene kant heel goed om het gehoor dat nog resteert te behouden, aan de andere kant is dat geluid zonder enige vorm van demping wel erg lekker. Een meisje van een jaar of vijf hield haar handen voor de oren totdat de auto weer werd uitgeschakeld. Jong zijn heeft vaak voordelen maar in dit geval was oud zijn met een behoorlijk matig gehoor en hulpstukken wel net zo handig. Dan heb je je handen vrij en kun je gewoon kiekjes blijven maken.
Wat moet ik nog zeggen over de Sezoensrally in Bocholt? Het is een unieke wedstrijd vanwege het vele onverhard dat is belegd met maaskiezel en zo een smakelijk geheel vormt voor de deelnemers en toeschouwers. Als de laatste groep windtechnisch goed staat tenminste. Ik moet altijd weer terug denken aan mijn bezoek aan de Rally van Finland in 2005. Deels vergelijkbaar maar dan zonder het Finse hoogteverschil.
Over Finland gesproken. Hebt u dat ook dat u Finnen sinds het Eurovisie Songfestival anders bent gaan bekijken? Als ik aan Finnen denk zie ik mannen met ontblote bovenlijven en knalgroene, haast fluorescerende pofmouwen die dansen als Till Lindemann, de zanger van het door mij bewonderde Rammstein, terwijl ze heel hard ‘Cha Cha Cha’ schreeuwen. Misschien heeft u geen idee waar ik het over heb en heeft u niet gekeken naar het liedjesspektakel op televisie. Verstandige keuze want qua muziek is het niet echt hoogstaand en zeker niet mijn smaak. Alleen de optredens en de het daarover met een vrienden in een groepsapp van gedachte wisselen is dan wel weer leuk.
Terug naar de rally. De dag voor de wedstrijd als niet afgestudeerde navigatoren netjes een bezoekplan opgesteld. Op de wedstrijddag sloten vroeg in de ochtend bij het hotel vrienden aan en kon het feest beginnen. Het werd wederom een prachtige wedstrijd (en spannend, Jos!) en het weer was wel heel zonnig. Het bezoek aan de laatst geplande KP liep in de soep omdat een immense tractor en zijn bestuurder vond dat wij niet verder mochten. Dan maar als laatste KP de service bezocht. Hoewel laatste KP, uiteraard is er altijd nog een allerlaatste KP bij elke wedstrijd. Dit jaar was dat KP Griek in Weert.
Na een stroeve start kwam de bedienende dame van Griekse afkomst en gevorderde leeftijd helemaal tot leven. Ze bekende dat ze van grote, brede mannen hield en niet van die kleine ventjes die ze sperziebonen noemde. Nou dat trof want precies 60% van het gezelschap voldeed aan die omschrijving. Ze vertelde ook nog dat ze Corona had gehad en zelfs in coma had gelegen. Bij het afscheid kreeg 60% van het gezelschap een dikke knuffel van haar en de resterende vrouwelijke 40% een handje. Ze vond het jammer dat we zo ver uit de buurt woonden want ze had graag zulke fijne mensen in haar zaak. Steek dat compliment maar in je zak.
De laatste KP voor de editie 2024 van de Sezoensrally staat al vast. Misschien moeten we dat voorbereiden door al vast ‘Hoppa Hoppa Hoppa!’ te leren roepen. Of ‘Cha Cha Cha’ natuurlijk maar dan niet op zijn Fins maar op zijn Grieks. En met het dansje als de zanger van Rammstein. Dan zal ze nog meer onder de indruk zijn.
Tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie