In deze COVID19-editie van Troelatalk neem ik u bij gebrek aan actuele rallyinspiratie mee terug naar 2008, iets preciezer, we gaan terug naar begin oktober 2008.
Het was een groot(s) avontuur. Vooral door het transportmiddel in de vorm van een vliegtuig. De tweede vlucht van mijn leven, in 1986 terug naar huis vanuit Griekenland waar ik een deel van mijn wittebroodsweken had doorgebracht, was traumatisch geweest. Onderweg zware turbulentie en bijna een uur verplicht in de gordels moeten zitten. Ik had het wel gezien met vliegen. Dat was niets voor mij. Maar toch, de lokroep van een aantrekkelijke rally ver weg bleef aanhouden en werd sterker. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen maar aangedaan, de ogen gewoon dicht gehouden en gehoopt op het beste. Daarom was het 22 jaar later, in 2008, tijd voor de mijn derde vlucht ooit, deze keer naar Spanje. Om een kort verhaal dat lang dreigt te worden lekker kort te maken, het was een rimpelloze vlucht, net als de terugvlucht. Trauma weg, en later ben ik zelfs nog naar Nieuw Zeeland, wederom Spanje en Wales gevlogen. Alleen die laatste vlucht was voor een rally. Waarvoor het willen bezoeken van een rally al niet goed voor is. Toch houd ik het, om andere redenen, tegenwoordig op rally’s die over de weg te bereiken zijn en de laatste vlucht is daarom al weer 8 jaar geleden.
Morgenstond heeft goud in de mond, een gezegde dat u vast wel kent. Het betekent dat men door vroeg te beginnen meer werk kan verrichten en dus meer geld kan verdienen. Volgens mij had het iets met het opkomen van de ultieme gouden rakker, de zon, te maken maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
In Spanje verwacht je, ook begin oktober, in de morgenstond zeker goud te zien in de vorm van de zon. Waarom zouden anders zoveel bejaarden de koudere maanden van het jaar in Spanje doorbrengen? Met die zon viel het wel mee maar op hoogte, in het laaggebergte in Spanje was het ’s ochtends toch bitterkoud. Als rallyfan moet je tegen een stootje kunnen. Op die plek, op dat tijdstip was er een bijzondere soundtrack om de zonnegroet te begeleiden. Zonnegroet hoef ik niet uit te leggen toch? U bent toch allemaal bekend met de edele lichaamskunst die yoga wordt genoemd?
De soundtrack kwam uit een van de tenten die in een groep in een weiland samen een zeer tijdelijke camping zonder voorzieningen vormden. In plaats van een mooi stukje Mozart of rustige chill-muziek schalde er op volume tien een nummer van een Finse death metal band door de Spaanse lucht. Dat is nog eens wakker worden. Grunten, gillende gitaren, gitaarsolo’s met ontelbare noten per seconde en teksten met veel ‘i’s’ erin. Ik kon het wel waarderen als liefhebber (op zijn tijd) van een bak takkenherrie.
De zon was eindelijk op en door de stralen begon de omgeving lekker op te warmen. Even een plekje zoeken om te zitten en te wachten op de rallyactie die nog minimaal een uur op zich laat wachten. Bij een WK-rally moet je je tijd wat ruimer nemen. Dat zitten gebeurt op de inheemse vegetatie die in het deel van Spanje waar de rally werd verreden opvallend vaak uit rozemarijn bestond. De geur daarvan brengt mij nog steeds terug naar de rally van Spanje editie 2008.
Spanje heeft nog een andere geur opgeleverd die is blijven hangen (gelukkig figuurlijk gezien). Ik stond ook ergens op een plek waar een soort kleine boomgaard was gevuld door olijfbomen. De grond was ook hier weer bedekt met rozemarijn maar dit keer rook het anders. Blijkbaar had de boer iets aan het idyllische plaatje toegevoegd waardoor een ander soort aroma ontstond. Er was om het netjes te zeggen gegierd en dan niet zoals Gordon en Joling gieren. Ik ben daar toch blijven staan ondanks het geurige boeket. Toen de klassementsproef afgelopen was, wilde ik weg maar zag een agent met pistool staan die met zijn lichaamstaal duidelijk maakte dat ik moest wachten op de sluitauto. Gehoorzaam als ik ben, deed ik dat en toen de auto met de finishvlag voorbij was, wilde ik de weg opstappen. Maar dat was niet de bedoeling volgens de gerechtsdienaar met schiettuig. Althans dat maakte ik op uit zijn subtiele handgebaar. Dus wachtte ik rustig op de reden waarom ik nog moest blijven staan. Ik had wel kunnen vragen waarom maar mijn Spaanse vocabulaire bestaat slechts uit een woord namelijk Sinterklaas. Dat schoot dus niet op. Opeens kreeg ik een gebaar dat ik mocht gaan wandelen. Dat was net toen er weer een auto was gepasseerd. Ik zag nog net een finishvlag op die auto. De reserve sluitauto? Dat was nieuw voor mij en die had ik nog niet eerder (maar ook later) meegemaakt.
Blijf veilig en gezond, houd rekening met en let op elkaar!
Tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie