RallyNieuws
Troela
Troela

Die van jou kan hard hè!

In deze COVID19-editie van Troelatalk neem ik u bij gebrek aan actuele rallyinspiratie nog een keer mee terug naar 2005. Om exact te zijn gaan we terug naar 6 augustus 2005. Om nog exacter te zijn, gaan we terug naar het eind van de ochtend van 6 augustus 2005.

Op een niet al te stoffig maar ook niet echt modern kantoor in Jyväskylä, Finland ging aan het eind van de ochtend de telefoon.
Tring.
Tring.
Tring.
De telefoon ging alweer voor de zoveelste keer die dag, 6 augustus 2005. Het was drukker dan normaal maar dat kwam niet helemaal onverwacht. De WK-rally was weer in het land. Dat zorgde elk jaar weer voor meer klandizie dan gewoon.

De man achter een bureau in het kantoor nam de telefoon op. Hij had een opvallend zware stem.
‘Goedendag, u spreekt met taxiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiicentrale Magneti Kimi Oy.’
Uiteraard schrijven ze taxi in Finland als taxiiiiiiiiiiiiiii want het kenmerk van de Finse taal is het overvloedig gebruik van de letter ‘i’. Maar dat wist u vast al.
‘Hallo, u spreekt met Marcus Grönholm.’
‘Toch niet DE Marcus Grönholm, de rallyrijder?’ De stem van de man schoot van enthousiasme een octaaf de hoogte in.
‘Nee hoor.’
Een halve octaaf lager en verwachtingsvol: ‘Familie misschien?’
‘Nee, ook niet.’
Met zijn normale, donkerbruine basstem en wat teleurgesteld: ‘Waar kan ik u mee van dienst zijn?’
‘Ik wil graag een taxi bestellen.’
‘Dat kan. Waar kunnen wij u ophalen?’
De beller gaf zijn locatie door en kreeg de belofte dat de taxi zo snel mogelijk zou komen maar dat het die dag druk was dus dat het langer kon duren dan normaal. De beller vond dat geen probleem. Hij had geen haast. Hij genoot nog na van het spektakel dat hij net had gezien. Hoe langer het duurde voor de taxi er was, hoe langer hij kon nagenieten.

Op 6 augustus 2005 ging de wekker achterlijk vroeg in twee kamers op studentencampus. Het was 4.45 uur. Wie had het onzalige idee gehad om zo vroeg op te staan? Douchen, Evo en STI inpakken en daarna ontbijten in de eetzaal van de campus. Het was er ondanks het vroege tijdstip van half zes al erg druk. Er waren opvallend veel Zweden, maar wij konden toch nog een tafeltje vinden voor 4 personen. Vandaag stond Ouninpohja op het programma, een klassementsproef in de rally van Finland waarvan rallyfans kippenvel krijgen bij alleen al het horen van de legendarische naam. Aangezien de WK-rally van Finland andere bezoekersaantallen trekt dan zeg de Zuiderzeerally, hadden wij de tijd erg ruim aangehouden. Daarom was het nog steeds vroeg toen de stoet van twee Nederlandse maar eigenlijk Japanse auto’s vertrok naar de plek met de prachtige naam. Het was niet echt ver rijden naar de proef. Van de grote weg sloegen wij een smallere, onverharde weg in. Aan het begin van de weg stond een tijdelijk verkeersbord dat aangaf dat er over een afstand van 5 kilometer een parkeerverbod voor beide zijden van de weg gold. We sloten aan bij de rij auto’s die al eerder de smalle weg ingedraaid waren. Een uur later hadden wij de 5 kilometer naar de tijdelijke grote parkeerplaatsen in de weilanden afgelegd. Inderdaad, lopen was net zo snel geweest. Ik moest aan een grap van Youp van ’t Hek denken toen hij in de file naast een snelle auto stond en naar de bestuurder van die snelle auto riep: ‘die van jou kan hard hè!’. Ja, als het druk is heb je werkelijk niets aan een Evo of STI. Of zelfs aan een Fiat Multipla of iets dergelijks.

Nadat wij de proef hadden gekeken, en, niet verrassend, volop hadden genoten, werd het tijd om te verkassen naar een andere klassementsproef. We wisten dat we de 5 kilometer naar de grote weg weer moesten afleggen. Ook dit keer schoot het niet op. Op de smalle weg was er aan één kant geparkeerd omdat de grote weilanden toch veel te klein waren. Zoals gezegd, dit is niet de Zuiderzeerally. De stroom vertrekkende auto’s kroop weer traag voort. Dat er allemaal mensen op de weg liepen op weg naar hun geparkeerde auto’s droeg ook niet bij aan een hoge gemiddelde snelheid, zelfs niet aan een lage. Door de geparkeerde auto’s aan een kant van de weg was er nog net genoeg plek voor de wandelaars en de stoet langzaam rijdende auto’s. Kortom de weg was behoorlijk vol.

Toen wij na een tijdje vlakbij de grote weg waren, zagen we van de andere kant een auto tegen het verkeer in komen. Wat wil die nou? Daar is toch helemaal geen plek voor? De auto draaide de onverharde weg op en had al snel door dat het erg druk was. De auto ging in de eerste ruimte tussen twee geparkeerde auto’s staan wachten tot de rij auto’s, die hem of haar tegemoet kwam, weg zou zijn. Zou de bestuurder weten wat hier aan de hand was? Dat hij of zij heel lang moest gaan wachten? Toen wij de tegenligger passeerden, zagen wij dat de auto iets op zijn dak had staan, namelijk een bordje met ‘TAXI’ erop. Wij wisten niet dat hij op weg was naar Marcus Grönholm. Niet DE Marcus Grönholm, zelfs geen familie.

Blijf veilig en gezond, houd rekening met en let op elkaar!

Tekst: Troela

Plaats reactie

Neem gerust contact met ons op indien u materiaal wilt overnemen

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com