Waarschijnlijk wisten niet veel mensen wat quarantaine precies inhield. Nu grote delen van de wereld grote delen van de tijd thuis moeten blijven is iedereen ondertussen op de hoogte van de gedwongen (gedeeltelijke) opsluiting en hoe dat voelt. Ondertussen heerst het virus COVID-19 uit de Coronafamilie. Er zijn allerlei maatregelen afgekondigd om de verspreiding van het virus tegen te gaan. Vaak handen wassen en dan graag minimaal twintig seconden. Pas nu realiseert iedereen zich hoe lang twintig seconden kunnen duren terwijl dat in de rallywereld maar een klein verschil is. Daarnaast is er het inmiddels bekende 1,5 meter afstand houden dat voor veel mensen in eerste instantie een probleem bleek te zijn maar dat gaat steeds beter is mijn indruk. Rallyfans hebben er geen enkele moeite mee omdat die al langer de tien meter zone respecteren. Die 1,5 meter is voor hen een eitje.
Zoals verwacht loopt de rallykalender langzaam leeg. Zandvoort en Putten waren om andere redenen al geschrapt. Van mijn persoonlijke kalender heb ik ondertussen ook de Zuiderzee, Wallonië, Sezoens en ELE af kunnen strepen. Vervelend maar erg begrijpelijk. En er gaan er vast nog meer volgen. Wellicht dat er nog wedstrijden ingehaald kunnen worden later dit jaar. Stel je voor, drie rally’s in een week. Dat wordt wat. Even de schade inhalen. Dat is een grapje natuurlijk. Niemand kan ook maar iets zinnigs zeggen over de nabije toekomst. Het is niet anders.
Zoals beloofd in de vorige column zal ik zolang er geen rally verreden wordt, een duik nemen in mijn persoonlijke archief van meer of mindere sterke rallyverhalen. Alle verhalen zijn waar gebeurd alleen ten behoeve van de lezer soms wat gedramatiseerd. U wilt natuurlijk liever een spannend verhaal dan twee regels met: en toen zei ik dit en toen zei hij dat.
Het is dit jaar 15 jaar geleden dat ik een bezoek bracht aan Finland. Een intrigerend land zeker gezien de bijzondere wegen die door de bossen en langs talloze meren en meertjes lopen. Als je als rallyfan besluit om naar Finland te gaan dan doe je dat uiteraard, en zeker in 2005, begin augustus omdat er dan een rally verreden wordt op het allerhoogste niveau. Ik kan uren vertellen, sorry schrijven over het bezoek aan deze rally in genoemd jaar maar dat ga ik niet doen tenzij u daar behoefte aan heeft natuurlijk. Op verzoek kan alles.
Het was op zaterdag 6 augustus 2005 dat ik mij bij een proef bevond in de buurt van een bos (uiteraard) en een meer (uiteraard) en zonder muggen (niet uiteraard). Het was vroeg in de ochtend. De vage herinnering van 8 uur 31 komt bovenborrelen. Ergens op een redelijk open vlakte met zicht op een deel van een proef die uiteraard van het type ‘rollercoaster’ was, stond ik te kijken richting een slootje. De Finnen, ervaren als zij zijn met het organiseren van deze rally, hadden een deur over deze sloot gelegd zodat het talrijke publiek eenvoudig de sloot kon oversteken. Al eerder dat weekend was ik deuren tegengekomen die dienst deden als tijdelijke brug. Waar al die deuren vandaan kwamen heb ik mij toen niet afgevraagd. Nu ik dat wel doe weet ik het antwoord niet. Zouden Finnen soms geheel vrijwillig hun deuren afstaan indien gevraagd?
Enfin, het was mooi zonnig weer. En ik stond te wachten op de dingen die komen zouden. En al snel kwam een van die dingen. Het was alleen geen rallyactie. Meer rallyfanactie. Blijkbaar was het de voorgaande nacht afgekoeld en was er zo condens op de deur/brug gekomen. In combinatie met ongeveer 11.242 voetstappen was er ook modder aangebracht op de oversteek. In de verte kwam iemand aanlopen die, hoe zeg ik dat netjes, um, een ietwat onvaste en onzekere tred had. Langzaam bewoog hij richting de gladde deur. Het was voor hem even mikken om ongeveer over het midden van de deur te lopen. Na een stap of twee besloot de tractie van zijn schoenen dat het genoeg was en gleed de voet van de man richting de ongewenste richting. Om een lang verhaal kort te maken, hij viel en plofte languit op de deur. Uiteraard hadden honderden rallyfans het zien gebeuren. Ik verwachte een kreet van pijn van de gevallen man. Maar niets was minder waar. Ik hoorde heel hard ‘hihihihihihihi’. Of ‘hiiiiiihiiiihiiiiiiihiiiiiihiiiiiihiiiiiihiiiiii’ als het een Fin was. De man, ik schat hem begin 20, lag te giechelen alsof het een jochie van een jaar of 4 was die net iets gedaan had dat niet mocht maar dat hij heel leuk vond. Hij stond met moeite op en waggelde de deur over en het veld in. Inderdaad, u raadt het al, hij was behoorlijk dronken. En dat om 8 uur 47 en 13 seconden. Wat een belevenis. Heerlijk pauze-entertainment voordat het rallygeweld begint. Ik was zo bezig met de giechelende man dat ik de mogelijk gemist heb om met Ari Vatanen, die later met een helikopter in een nabijgelegen weiland landde, de brug ongeschonden overstak, vlak langs mij heen liep om naar de proef te kijken, op de foto te gaan.
Blijf veilig en gezond en let op een ander!
tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie