In de eerste rallycolumn van al weer het 19e seizoen van Troelatalk wil ik u vooral heel veel gezondheid wensen voor 2022. En dat we weer (verantwoord) veel dingen kunnen gaan doen natuurlijk. De pas gepubliceerde rallykalender is daarom al overgeschreven in de persoonlijke agenda.
Laatst zag ik, zonder dat ik er op voorbereid was, onze nationale knuffelchansonnier Frans Bauer op de televisie voorbij komen. Dat leidde naast een gevoel van o nee toch, want zijn muziek staat mijlenver af van mijn muzikale voorkeur, tot een uitermate intensief potje roeren in een hersenpan vol rallyherinneringen en het volgende, uiteraard waargebeurde, verhaal.
Het zal u tijdens uw bezoeken aan een rally niet ontgaan zijn dat voor een rallyveld uit altijd auto’s rijden van allerlei pluimage en met allerlei verschillende opdrachten. Een van die auto’s is de infoauto, zo genoemd omdat de inzittenden het wachtende rallypubliek op de hoogte brengen door het delen van actuele informatie over de wedstrijd. Ik heb in mijn actieve rallykijkcarrière talloze infoauto’s voorbij zien komen. De meeste deden waarvoor ze rondreden namelijk het geven van informatie. Zwijgend luisterde het rallypubliek naar het voorlezen van het rijtje namen van deelnemers en de onderlinge tijdsverschillen. Daarna verdween de auto weer en werd de kersverse informatie massaal besproken, soms vermengd met verwonderde of verbijsterde blikken bij een onverwachte ontwikkeling in het klassement.
Tegenwoordig is de taak van de infoauto wat uitgekleed. In deze tijd van mobiele telefoons en internet, waardoor elke dwarszittende scheet van een potentiële presidentskandidaat in een of ander onbekend land binnen een milliseconde wereldwijd bekend is, zijn de meeste rallykijkers al lang op de hoogte van de meest recente tussenstand en nog veel meer aanvullende informatie inclusief foto’s en video’s.
Even over de auto’s die rondrijden als mobiel informatiecentrum. Soms was het een bezadigd type, soms iets snels, soms iets ertussenin maar altijd met een mooie toeter op het dak voor het geluid. De bemanning (m/v) was ook variërend. Soms goed verstaanbaar, soms niet. Soms heel vrolijk (die twee vrolijk terug zwaaiende dames een keer bij een Nederlandse rally), soms erg serieus. Soms vergaten de inzittenden in hun haast om ergens op tijd te zijn om informatie te geven. Dan lieten ze zonder dat ze het wisten het internetloze rallypubliek teleurgesteld achter.
Misschien vraagt u zich af of er een infoauto geweest is die een onwisbare indruk heeft gemaakt. Ja, die is er. Nadat Frans op de beeldbuis verscheen en het aansluitende roeren dacht ik er weer aan.
Stelt u zich een soort takelwagen voor waarbij aan het hefgedeelte twee geluidsboxen zijn opgehangen van een afmeting waarvoor het subtiele kamermuziektrio Motörhead zich in hun hoogtijdagen niet zou schamen. Uiteraard hingen die boxen er niet voor niets in de takels. Daar schalde uiteraard muziek uit maar helaas niet van de categorie ‘lekker’.
Het was op een vrij vroege ochtend in Wallonië dat bovengenoemde infoauto in de verte aan kwam rijden. Geluid op standje 11 op een schaal van 10. Er werd geen informatie gegeven maar dat werd goed gemaakt met een bekend plaatje. Kent u ‘Heb je even voor mij?’ van Frans Bauer? Stel dat eens voor in Franstalig gebied, op standje 11, ’s ochtends vroeg terwijl je nog bezig bent om wakker te worden. Het is een understatement om te zeggen dat ik daar een mening over heb die Frans waarschijnlijk niet zou waarderen.
In een andere rally reed dezelfde auto ook rond en stonden wij op een stuk vlak boerenland waarin in het midden een berg pasgerooide suikerbieten lag. In de verte hoorden wij de muziek aankomen. Geen chanson van Frans anders had ik dat nog wel geweten. Uiteraard kregen we geen informatie maar wel een bonusrondje rond de berg suikerbieten. De boxen hingen bij die actie vervaarlijk te schommelen maar hielden dapper stand.
Elke keer als ‘Heb je even voor mij?’ langskomt, ben ik weer even in Wallonië, op een vroege ochtend staande langs een rallyproef. Heeft die plaat toch ook nog een positief effect op ondergetekende. Oweeho!
Tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie