RallyNieuws
Troela
Troela

Het regent katten en honden

In deze COVID19-editie van Troelatalk neem ik u bij gebrek aan actuele rallyinspiratie mee terug naar drie verschillende jaren tegelijk.

Het is al weken erg droog en een fijne bui regen zou zeer gewenst zijn. Of een stevige bui waarbij de huisdieren uit de categorieën miauw en woef uit de hemel vallen. Gelukkig regent het niet letterlijk katten en honden, dat zou mijn dierenlievende hart niet overleven. Nee, het is de letterlijke vertaling van een Engels gezegde dat betekent dat het pijpenstelen giet. Dat het met bakken uit de lucht komt. Dat je tot op het bot doorweekt raakt. Dat Pluvius zijn toorn overvloedig over de aarde uitstort. Als rallyfan begrijpt u wel wat ik bedoel als u weer eens kletsnatte kleding in de kofferbak van uw eigen rallymobiel staat te proppen. En waarom is het altijd droog als je van de ene naar de andere klassementsproef aan het rijden bent? Over die slechte timing schrijf ik in de toekomst vast nog wel eens een gedegen stuk.

In al die bijna talloze jaren in de wei achter het lint ben ik met enige regelmaat nat geworden door een regenbui van meer of minder indrukwekkende lengte en intensiteit. De ene bui is uiteraard de andere niet maar er zijn buien bij die op de een of andere manier toch voor in het persoonlijke ROM-geheugen blijven hangen en waarvan nog vaak verhaald wordt in een of ander weiland achter een of ander lint al wachtend op rallyactie. Zoals zoveel dingen gerangschikt worden, kunnen regenbuien bij rally’s ook op een rij worden gezet. Hier de persoonlijke top drie.

Op drie een regenbui bij de Zuiderzeerally. Deze rally is eigenlijk synoniem aan kletsnat worden. Zou de rally daarom vernoemd zijn naar een ongehoord grote bak water in de vorm van een zee die eigenlijk een meer is? Natuurlijk kan de rally niets aan het weer doen. In mijn woonomgeving regent het in maart nou eenmaal best vaak. En het waait. En vaak ook samen. Ga ik het hebben over die ene bui met windkracht negen? Nee, want daar was de wind veel indrukwekkender dan de regen. Die vreselijke wind die een klein kind beroofde van zijn of haar paraplu. Een kleine roze met twee zwarte Mickey Mouse oren. De paraplu ging door de wind een eigen leven leiden en vloog op topsnelheid door een weiland. Dat was best zielig aangezien de eigenaar onbedaarlijk stond te huilen.

Nee, de bui der buien in de Zuiderzeerally was een bui bij een proef op het industrieterrein van Kampen. De buienradarapp voorspelde dat er op zeker een rode vlek over juist deze locatie zou trekken. Buienradar is de meest deprimerende app voor een rallybezoeker als er rode vlekken te zien zijn. Maar laten wij de boodschapper niet straffen voor de boodschap. De bui kwam, zag en overwon. Hij (of zij?) was heftig en bevatte zoveel water dat je de overkant van de straat niet meer kon zien.

Op twee een regenbui bij twee rally’s in één weekend. Op de zaterdagavond na de Eifelrallye reed ik terug naar Nederland om op zondag nog een staartje VanDongendeRhooGTCExoticGreenBHVNacht van Achtmaal te kijken. Het was drukkend warm in Duitsland. Tijdens een tankstop bij een Duits tankstation (ook ik blijf een zuinige Nederlander) zag ik onheilspellende luchten vanuit Nederland mijn kant op komen. Onderweg naar Nederland brak het noodweer los. Veel wind en veel water. Met maximaal 50 over de snelweg. Lang leve de Subaru met vierwielaandrijving. Vrienden hadden vanuit Nederland al gewaarschuwd voor het noodweer. In Venlo aangekomen was het ondertussen gestopt met regenen maar stonden de straten blank. Vrienden die die dag rondom Roosendaal bij de rally waren geweest, hadden het over een rolwolk voordat het noodweer daar losbarstte. Later heb ik die wolk op video teruggezien. Dat was best heftig maar ook prachtig om te zien. Deze bui wordt nog steeds omschreven als ‘Soppen in Zundert’.

Op de hoogste trede van het podium staat een bui in Hulst. U weet wel, die plaats waar vroeger een prachtige rally werd verreden. Ik stond zoals elk jaar op een dijk bij een hairpin vlakbij het plaatsje Paal. De rallyauto’s kwamen daar op hoge snelheid aan en moesten een krappe hairpin nemen. Snokstokactie verzekerd, altijd genieten van de kunsten van de rallykunstenaars en van hen die de kunst nog niet (helemaal) beheersten. In de verte werd de lucht donker en nam de wind toe. Geleerden spraken later van windkracht 8 die vol in mijn bek stond, daar bovenop een dijk zonder enige vorm van natuurlijke beschutting. Toen begon het te regenen. Hard te regenen. De windkracht zorgde voor het fenomeen horizontale regen. Met kracht wordt het water tegen je aangeslagen met de bedoeling om de meest intieme zones, hoe goed ze ook bedekt zijn, volledig nat te maken. Minuscule gaatjes in naden van een regenpak worden overduidelijk gevonden door het opgejaagde water. Ik heb mij daar uiteindelijk weg laten jagen als een beginnend rallykijker die de verkeerde kleding had gestoken, terwijl ik echt wel de juiste kleding aan had. Wat een watje, wat een capitulatie voor een gesel van Pluvius, een Romeinse god waar ik wel een duidelijke mening over heb. Met vrienden ben ik daarna in Schiedam nog wat wezen eten. Toen ik daar naar het toilet liep hoorde ik een raar, soppend geluid. Mijn sokken waren nog zo nat dat ik als het ware door een zwembad met maat 46 liep dat in mijn schoenen was gevormd. En dat uren nadat ik was gevlucht voor de regen. Soppen in Schiedam.
Wie zegt er ook al weer dat rally kijken altijd zo leuk is? Ik natuurlijk maar in het vervolg moet ik maar ‘bijna altijd’ gaan gebruiken.

Blijf veilig en gezond, houd rekening met en let op elkaar!

Tekst: Troela

Plaats reactie

Neem gerust contact met ons op indien u materiaal wilt overnemen

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com