Met twee niet al te fitte bemanningsleden aan boord en een roadbook dat lang niet overal leek te kloppen, hield Adwin Hoondert het halverwege de zesde etappe van de Dakar voor gezien. Op de snelle paden met overal knippen en gaten had het geen zin om het gaspedaal vol te blijven intrappen. “Laat maar gaan,” besloot Hoondert. “Dan maar een wat mindere uitslag, mijn truck en mijn mannen zijn me meer waard.”
Die beslissing en de omstandigheden maakten dat Adwin Hoondert als 21ste terugkeerde in Uyuni, waar hij als 16de was vertrokken 295 kilometer eerder. “Het was eigenlijk heel simpel,” zegt Hoondert. “De één (navigator Jac Gillis) had barstende koppijn, de ander (monteur Wilko Hoefnagels) was zo misselijk dat hij zijn mond niet durfde opendoen om iets te zeggen. We waren al door een paar kuilen gereden waarbij ik naast me twee man hoorde kreunen en toen bonkten we door een gat waar in het roadbook maar één uitroepteken bij stond. Daar hadden ze er ook drie kunnen zetten, zo’n klap was het. Toen vertrouwde ik het niet meer. Ik wil geen ongelukken dus heb ik een tandje terug geschakeld.”
Op de hoogvlakte in Bolivia had de DAF het ook zwaar. Trucks met 1000 pk hebben genoeg vermogen om in de ijle lucht nog altijd hard te kunnen rijden, maar de auto van Hoondert heeft dat niet. “Het was een proef met allemaal lange halen. Dan kan ik wel op 140 gaan zitten stampen, als ik in de ankers moet voor een jump of een gat, duurt het twee minuten voor ik weer een beetje op gang ben. Dat heeft allemaal geen zin.”
Hoondert zelf had van de hoogte geen last gehad, zoals Gillis en Hoefnagels. “Ik ben nog net zo fit als toen we vertrokken uit Buenos Aires. Geen centje pijn. Het enige waar ik last van heb gehad is de kou ’s nachts. Op deze hoogte is het verrekte koud. Ik lag te klappertanden in mijn tentje. Ik had het zo koud dat ik mijn race-overall maar weer heb aangetrokken.”
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe