Net als vroeger

Waarom doet dat ding het niet? De Tomtom wil maar geen verbinding maken met de computer. Ik heb nog geen navigatie op de telefoon en schijn onderdeel te zijn van een hardnekkig standhoudende maar steeds kleiner wordende groep. Uiteindelijk lukt het na een poging of 10. Ik krijg een melding dat de snelheid overdag op de snelwegen is veranderd naar 100 kilometer per uur. Heb ik dat ding zo lang niet gebruikt? Na de update maar eens een route plannen. Als suggestie voor de bestemming verschijnt een adres in Duitsland. Dat is het adres van onze vaste slaapplek bij de Köln Ahrweilerrally. Die was in november 2019, mijn laatste rally voor Corona. En dat was de laatste keer dat de Tomtom in actie kwam.

Vorig weekend voor het eerst sinds Corona het meest uitgesproken woord werd, weer eens live sport gekeken. Het superprestige veldrijden in Gieten. Een evenement met toegangscontrole. Wat was dat een heerlijke dag en wat had ik dat gemist! Daarvoor tijdens de vakantie weer wezen eten in restaurants, een museum bezocht en zelfs een bruiloft gevierd, allemaal dingen die anderhalf jaar achterwege waren gebleven. En het viel mee. Het verstand zei dat het kon, je bent niet voor niets geprikt, en het gevoel is het er nu (eindelijk?) ook mee eens.

Ik ben weer klaar voor evenementen. Wat? Er staat er eentje op de agenda voor 9 oktober? Wat dan? Een rally! De ELE! Ik heb er zin in en begin met de voorbereidingen. Maar wat houden die ook al precies weer in? Wat deed ik ‘vroeger’ ook al weer voorafgaand aan een rally? Foto’s, er moeten foto’s komen voor een rallystrip. O ja, foto’s maken. Hoe ging dat ook al weer? Geheugenkaarten legen, accu’s opladen. Rugzak pakken, maar wat slepen we ook al weer mee? Een powerbank voor de telefoon, eten, drinken, kleding geschikt voor regen, kleding geschikt voor de kou en een petje. Uiteraard gaan de ‘dirt diggers’, de schoenen met overvloedig profiel, ook mee. En het opklapbare stoeltje, voor af en toe een moment van broodnodige rust voor de niet zo piepjonge rug meer, moet ook mee. Waar ligt dat ding?

Het is nog donker als ik wakker word op zaterdagochtend 9 oktober 2021. Hoe laat zou het zijn? Ik draai mij om en kijk op de wekker. Veel te vroeg natuurlijk, de wekker gaat pas over een uur. Ik blijf nog even liggen maar hopen op in slaap vallen is een utopie. Als een klein kind dat nerveus is op de ochtend van zijn verjaardag, ga ik maar naar beneden. Er liggen geen cadeautjes klaar. Uiteindelijk wordt het 8.30 uur. De Focus wordt ingepakt en aangezwengeld. Die had sinds maart 2020 slechts 3.000 kilometer gereden. Tijd om daar verandering in te brengen. Op naar Best! Op naar Aquabest!

Aangekomen op de parkeerplaats bij de service. Als eerste de winnaars van de Hellendoornrally die achter ons parkeren gefeliciteerd en een ‘boks’ gegeven. Daarna richting de ingang om een groen bandje te scoren. Even de app opstarten en de QR te voorschijn toveren. Weet u trouwens dat QR voor ‘quick response’ staat? Op dat moment is de response van mijn telefoon allesbehalve quick. Er gebeurt niets. Het zal toch niet… Langzaam slaat de paniek lichtjes toe. Maar die verdwijnt weer als ik mij realiseer dat ik een papieren versie van de QR in de auto heb gelegd om dit soort paniek te voorkomen. Lang leve het ouderwetse papier. Na een reboot (de oplossing voor elk probleem met een computer is mij ooit verteld) van mijn mobiele spreek- en berichtenapparaat uit 2016, lukt het uiteindelijk en is het papier niet nodig. Hoewel, het groene bandje dat de goedkeuring voor de rest van de dag bevestigd is ook van papier. Trots loop ik er mee rond. Alsof ik op school een sticker van de juffrouw heb gekregen wegens een uitmuntende prestatie.

Het rondje service is geweldig. Al die prachtige rallyauto’s, al die bekende gezichten en de bananen en mandarijnen op een keurig gedekte tafel in een tent van een van de teams. En de bloempotten met viooltjes op de minstens zo keurig gedekte tafel in de tent drie plekken verderop. De namen op auto’s van deelnemers die ik niet ken. Blijkbaar zijn er diverse nieuwe rallydeelnemers die tijdens mijn afwezigheid de eerste stap in de wereld van de rallysport hebben gezet. Succes! Er worden auto’s gestart. De versnellingen worden met een ‘kloenk’ ingelegd en de auto’s rijden langzaam richting de uitgang. Heerlijk, dat geluid heb ik gemist. Ik heb eigenlijk geen zin om hier weg te gaan. Gewoon rondjes blijven lopen en genieten.

Toch maar op weg naar een klassementsproef. Daar aangekomen een toegangsbandje gekocht, even verderop keren en parkeren daarna de wei in. Mooi puntje waar de auto’s per proef vier keer langskomen. Het is niet erg druk. Het punt staat ook niet als publiekspunt in het programmaboek. Na de DAF, waarvan de versnellingsbak nog steeds niet gemaakt is (flauwe insiders joke) barst het R5 geweld los. Heerlijk. Daarna alle andere auto’s, net zo lekker. Als dan eindelijk de stilte terugkeert en de figuurlijke stofwolken zijn opgetrokken, is er een momentje van bezinning en evaluatie. Wat heb ik dit gemist. Wat was dit geweldig. Wat moet ik weer wennen aan het geluid. Dat is in het begin nog wel vermoeiend maar went gelukkig snel. En dat het gegeven dat je steeds op de tijd moet letten. Iets wat in de Coronaperiode veel minder belangrijk was en eigenlijk wel lekker rustig.

Wat moet ik ook weer wennen aan het bedienen van mijn zak-Canon. Regelmatig sta ik op verkeerde knopjes te drukken. Maar de routine komt in de loop van de middag weer terug. Later kiek ik een van de mooiste plaatjes uit mijn fotografiegeschiedenis die startte in juli 2004. De prachtige Volvo van de equipe Bruins/Schuitert komt aanblazen en ik druk af. Ik hoor op hetzelfde moment een doffe knal, die ik direct van ‘vroeger’ herken als zijnde het bijproduct van een vlam uit de uitlaat. Die staat er perfect op. Even overweeg ik mijn Canon aan de wilgen te hangen en te stoppen op mijn hoogtepunt maar doe het toch niet. Er moet tenslotte een rallystrip komen.

We blijven op dit punt hangen voor de tweede doorkomst van alle rally’s (4 voor de prijs van 1). Die doorkomst wordt opgeleukt door een bewoner van een nabij gelegen boerderij, die de pauze komt opvrolijken door het aanbieden van vers geraapte walnoten uit eigen tuin te koop voor een hele schappelijke prijs. Even later komt hij langs met een groot blad met vers gebakken frikadellen in plastic bakjes met een vorkje en keus uit 3 smaken saus. Uitstekend initiatief en in een mum uitverkocht. Nadat de vier rally’s voorbij zijn gekomen besluiten we dat het genoeg is geweest. Na iets een lange tijd niet gedaan te hebben, moet je voorzichtig beginnen. Genoeg indrukken gehad voor een dag. Tijd om ergens te gaan knagen.

Vanochtend vroeg mijn moeder hoe het geweest was. Geweldig zei ik. ‘De mooiste dag van je leven?’ vroeg ze. Nee, dat niet maar wel een van de betere. Perfect weer voor een T-shirt met korte mouwen en prachtige sport. Genoeg kiekjes voor een nieuwe rallystrip en voldoende inspiratie voor dit verhaal. Net als vroeger eigenlijk. Er is niets veranderd.

tekst: Troela

Edwin Hengelman( Redacteur & fotograaf )

Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.