Dinsdagavond, het regent volop op de donkere wegen in de polder. De reis gaat naar Zeewolde, naar ’s lands drievoudig Nederlands Kampioen Short Rally. In een smaakvol ingerichte woning staat de koffie, naast een vitrinekast vol met Fendt tractormodellen, al te dampen op de tafel.
“Overdag is hij trainer en docent, maar in een race weekend trekt hij zijn brandvrije overall aan, want dan is hij rallycoureur.” De goedlachse docent van de IVA in Driebergen is dan een fanatiek bestuurder van een bijzondere Honda Civic R3 rallywagen. Samen met zijn, inmiddels voormalig, navigator Jan-Albert Bosscha wist Ruurd driemaal achtereen het kampioenschap van de short rally in de wacht te slepen, een regelrechte hattrick. Een ongeëvenaarde prestatie in de rallygeschiedenis van ons land.
Ook voor Ruurd was er een eerste keer. Hij vroeg zich tijdens een circuitdag af, samen met Gerard Mulder, hoe het kon dat een vakschool als de IVA niet in de autosport vertegenwoordigd was. Klaarblijkelijk sloeg Ruurd met die vraag de spijker op z’n kop. Het duurde dan ook niet lang voordat er een team was gevormd en besloten was om aan de Volvo Original Cup Holland, het VOCH, deel te gaan nemen met een Volvo 240. De rolverdeling van rijder en navigator verliep zonder problemen. Ruurd wilde niet navigeren en Gerard wilde niet rijden en zo waren de rollen snel verdeeld.
De rally activiteiten werden ondergebracht in een stichting en had naast sportieve doelstellingen ook een educatief karakter. Voor de leerlingen van de IVA in Driebergen moest het een meerwaarde op het lesprogramma hebben. Financieel gezien moest de stichting zichzelf bedruipen, door het werven van sponsoren. Deze mochten niet alleen voor de nodige pecunias een sticker op de wagen plakken, maar er werd zelfs via een businessplan een zogenaamd ‘return of investment’ berekend. De sponsor moet natuurlijk waar voor zijn dure geld krijgen en ook de vruchten plukken van het succes van het team. Iets waar Ruurd zich zeer sterk voor maakt en waar, naast het onderhouden en rijden van de auto, menig uur in gaat zitten.
Na ook het kampioenschap in de VOCH meermaals te hebben gewonnen, werd besloten om een volgende stap te gaan maken. Er waren goede vriendschappelijke contacten met de directie van Volvo Zweden en het duurde niet lang of er stond een heuse Volvo C30 T5 op de aanhanger, tijdens de weg terug naar huis. Dit bommetje uit de S2000 klasse, ontwikkeld door Volvo’s huistuner Polestar, heeft in de Nederlandse rally echter geen meter gereden. Er was namelijk alleen een Zweedse homologatie en de KNAF besloot dat de wagen alleen met een FIA homologatie zou worden toegelaten. Op dat moment echter werd het noodlijdende Volvo overgenomen door Chinese investeerders en besloten zij alle randactiviteiten te staken. Daarom is de C30 nooit opgebouwd als rallyauto, maar als straatauto en rijdt deze heden ten dage als gezinsauto over ’s lands heeren wegen.
Het team moest dus opnieuw op zoek naar een passende wagen. Dat het weer een Volvo moest worden, stond vast en bij Brouwer Rallysport werd de S60 gevonden. Met deze wagen werd niet het succes gehaald waar Ruurd op gerekend had. De S60 bleef steeds mankementen houden en werd na één seizoen weer van de hand gedaan.
Dat betekende dat er opnieuw gezocht werd. Ruurd kwam in contact met Tonnie van Deijne, die een bijzondere Honda Civic R3 had staan. Deze wagen was namelijk door JAS Motorsport zelf opgebouwd en door Marcel Piepers naar Nederland gehaald. De auto was, nadat Piepers was gestopt, bedoeld voor de toen nog jonge Kevin van Deijne. Zodra hij meer ervaring in lichtere auto’s had opgedaan, zou hij de overstap naar de potente Honda gaan maken. Het programma van Kevin ging echter een andere weg in en werd meer internationaal gericht. De Honda kwam daardoor beschikbaar en het duurde niet lang of Ruurd kon zich er eigenaar van noemen.
De wegen van Ruurd Ochse en Gerard Mulder scheidden zich en medio 2012 stapte Jan-Albert Bosscha in. Dat was niet voor het eerst want tijdens de Nederland Rally in 2009 nam hij reeds naast Ruurd plaats in de Volvo 240. Door de jaren heen heeft Ruurd enorm veel bijgeleerd op het gebied van bijvoorbeeld het maken van en het rijden op de pace notes. Ruurd en Albert raakten goed op elkaar ingespeeld en begonnen in 2013 aan hun indrukwekkende zegereeks. Het duo viel in de drie succesjaren weinig uit. Het berekende rijden en de check, check, dubbelcheck instelling van Ruurd zorgde ervoor dat er weinig aan het toeval werd overgelaten.
De afgelopen drie kampioenschappen kreeg Ruurd niet cadeau. In 2013 kreeg hij het aan de stok met Hans Weijs sr. die eerst met de VW Golf Kitcar en later met de Citroën DS3 R3 de strijd aanbond. De keuze voor de DS3 was voor Weijs geen gelukkige en dat speelde Ochse in de kaart. In 2014 was het Will Bruins in de Opel Astra Kitcar die een gooi naar de titel deed, maar net mis greep. In 2015 was het opnieuw Weijs sr. die met weer een Golf het gevecht aan ging. Een aantal wedstrijden startte hij niet en Ruurd miste ook een wedstrijd maar door in de overige wedstrijden constant te blijven kon hij de broodnodige punten blijven verzamelen.
Voor het komende seizoen staat een flink aantal veranderingen gepland. De Honda staat te koop en de besprekingen met de hoofdsponsor zijn in volle gang. Welke auto op de shortlist staat, wilde Ruurd nog niet kwijt en daar is volgens hem nog helemaal niets over besloten. De glimlach om zijn mond verraadde wel dat het niet om zomaar een auto zou gaan. Wel wilde hij kwijt dat het zeer zeker géén 4×4 zou worden. Of het dan een voor- of achterwiel aangedreven wagen zal gaan worden, wilde Ruurd, met een twinkeling in zijn ogen, ook nog niet verklappen. Mocht de Honda echter onverhoopt niet verkocht raken, dan zal daarmee in 2016 weer gereden gaan worden.
Navigator Jan-Albert Bosscha heeft zijn vertrek uit de rallysport aangekondigd. Daarom zal in 2016 een andere navigator naast Ruurd, op de plaats van de navigator, gaan zitten. Wie er op die plaats zal gaan zitten in het komende seizoen is nog niet helemaal duidelijk. Eén en ander hangt ook af van de exacte plannen voor komend seizoen.
De hele avond bleef het gezicht van Ruurd ontspannen en heerste een ongedwongen sfeer. Toen het gesprek kwam op de toekomst van de sport en wat er op dit moment allemaal gaande is, werd hij serieuzer. In zijn ogen moet er gewerkt worden aan een betaalbare instapklasse voor hoofdzakelijk jongeren. Desnoods in een cupverband, zoals bijvoorbeeld de Duitse Opel Adam Cup is georganiseerd. Een betaalbare kleine, goedkope en zo standaard mogelijke auto in bijvoorbeeld de R1 klasse. Voor vele, voornamelijk jonge, enthousiaste rijders is de drempel om in te stappen te hoog en diegenen die dat wél doen, rijden uit kostenoverwegingen maar een heel beperkt programma. Vaak niet meer dan de eigen thuiswedstrijd en, indien er voldoende sponsoring gevonden is, nog een kleine ééndaagse wedstrijd in de regio.
Ook het permanente gesleutel aan de klasse-indelingen en het permanente gesleutel aan de toelatingseisen voor bijvoorbeeld de Klasse S zijn de man uit Zeewolde een doorn in het oog. Mensen weten niet meer waar ze aan toe zijn. Hebben voor veel geld een wagen gekocht die de ene week nog prima is toegelaten maar een week later, als de auto er dan eindelijk staat, ineens niet meer mag rijden. Om tóch te mogen rijden moeten er dan weer grote investeringen worden gedaan in bijvoorbeeld een ander, lees kleiner, motorblok en dan blijkt de rijder geen Divisie 5 paspoort te kunnen krijgen. Velen haken daardoor af, auto’s worden weer doorverkocht of men verdwijnt naar het buitenland.
Tot slot gaf Ruurd aan goede hoop te hebben dat de rallysport weer zal gaan floreren en de startvelden, en daarmee ook de competitie, weer zal aanwakkeren. Daarmee werd het tijd om weer eens op te stappen. Niet echter voordat ik zijn andere grote hobby heb mogen aanschouwen. Een gigantisch spoorwegemplacement en dito besturing, waar ze bij Prorail nog een puntje aan kunnen zuigen. Wissels en treinen die het wél doen, die zich niet laten kisten door het weer….. buiten. Ik weet zeker dat ik nog weer eens naar Zeewolde rijd met op de achterbank mijn eigen locomotiefje want gelukkig hebben we hetzelfde merk.
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe