“Kom een keer naar onze nieuwe werkplaats, drinken we gezellig een biertje,” luidt de hartelijke reactie op de vraag of hij mee wil werken aan het thema ‘Op bezoek bij…’. “Als koffie ook goed is, want ik heb de auto bij me,” was mijn reactie. Dat was goed, nu alleen nog het waar en wanneer afspreken. “We hebben een nieuwe werkplaats en als we daar zitten kom je daar eens een kijkje nemen. De woensdagavond is onze sleutelavond.”
De volgende avond al, reed ik het korte stukje van Utrecht naar Zeist, naar de nieuwe werkplaats van Rallysport Utrecht. Er werd met man en macht gewerkt, niet zozeer aan de twee Mitsubishi’s die het team rijk is, maar aan de inrichting. De verhuizing was pas geweest en veel moest nog een definitieve plaats krijgen. Stellingen werden gebouwd en muren werden gewit.
De enige die niet aan het werk was, was de gastheer van die avond, Martin Menzing. Hij zorgde echter wel voor de broodnodige koffie en een rondleiding door het pand. Niet alleen de werkplaats vindt er een plek, maar ook heeft de ondernemer zakelijke plannen met de overige ruimten. Na de rondleiding was het tijd om eens in alle onrust het gesprek, het feitelijke doel van de avond, met Martin aan te gaan.
Als kind was Martin al jong met de rallysport in aanraking gekomen. Als 12-jarige was hij eens naar de Hellendoornrally geweest en toen al beloofde de toenmalige pre-puber zichzelf dat, wanneer hij later groot was, hij dát ook wilde gaan doen; rallyrijden. Martin hield zijn woord en als 19-jarige, net in het bezit van het rijbewijs, stond hij aan de start van de Euregio Rally, in zijn eigen Renault 5.
Deze Renault werd door zijn ouders aangekocht, op voorwaarde dat Martin niet bleef zitten op school, want daar zag het in eerste instantie wel naar uit. Intussen werd de Golf van moeders al enigszins gebruikt als rallyauto en om de beleving wat sterker te laten zijn, werd de standaard uitlaat vervangen door een exemplaar die qua geluid weinig aan de verbeelding overliet. Als moeders dan met haar Golf boodschappen ging halen, was ze tot in de wijde omgeving te horen.
De échte rallyauto, de Renault 5, die kwam er. Daar zorgde Martin wel voor door tóch over te gaan. Veel plezier had hij er echter niet van want er ging iedere keer wel weer iets stuk. Dan moest er weer een heel jaar gespaard worden voor nieuwe onderdelen, waardoor er slechts geld overbleef voor één keer per jaar starten. Dat werd dan de sprint, want zo heette dat toen nog, van de Euregio Rally.
Martin kwam met Frank Verhoeven, toen nog van het TV programma De Heilige Koe, in aanraking. Op de vraag wat een reportage over het Utrechtse Studenten Rally Team kostte, antwoordde Frank dat voor een ongeveer veertig seconden ƒ 1.200,- moest worden afgetikt. Martin had intussen de hand weten te leggen op een Opel Corsa GSi. Deze werd in eerste instantie gehuurd maar met de optie tot koop. Om het geld voor de TV special rond te krijgen benaderde Martin allerlei bedrijven met de mogelijkheid om nationale bekendheid te verwerven door sponsoring. Er werden voldoende ondernemers gevonden die daar wel oren naar hadden en zo waren zowel het TV debuut als de Opel Corsa GSi feit. De reportage duurde zowaar een minuut i.p.v. de 40 seconden en zo kreeg ieder waar voor zijn geld.
Inmiddels was Martin ingestapt in de Micra Challenge. De challenge was niet alleen een sportieve uitdaging. Het was vooral een kwestie van het hoofd boven water houden. De toen nog student zat er nachten over in hoe hij de financiering weer rond moest krijgen. Niet alleen voor de running kosten van de Micra, maar ook de financiële verplichtingen richting Nissan. Gelukkig dat zijn ouders, die het rallyrijden eigenlijk helemaal niet zagen zitten, hem ondersteunden. Uiteindelijk werd de Nissan Micra verkocht aan een rijder uit Finland.
Een periode zonder rallyrijden brak aan. Martin moest afstuderen en werk zoeken. Tijd en geld om te rijden was er niet. Wél bleef hij naar de wedstrijden gaan om te kijken. Zo werd het virus toch een beetje bevredigd. Dat Martin, als alles gesetteld was, weer zou gaan rijden stond altijd als een paal boven water.
Het team van Utrecht Rallysport is inmiddels de studentenjaren allang ontgroeit. Samen met goede vriend en zakenpartner Ernst Kranenburg runt Martin het team. Beide mannen woonden als student in dezelfde straat en zaten, zonder het van elkaar te weten in de rallysport. Bij een wedstrijd kwamen beiden met elkaar in gesprek. Dat bleek te klikken en samen startten ze een onderneming en vormden ze het team Utrecht Rallysport. Martin reed al in de Opel, Micra en Renault en later een Citroën Saxo VTS en een C2 R2. Daarna brak het tijdperk van de vierwiel aangedreven auto’s aan door over te stappen naar een Mitsubishi Lancer Evo.
Voor de winst of een kampioenschap rijden beide mannen niet. Martin geeft aan dat er puur voor het plezier wordt gereden. Natuurlijk wordt er wel gestreden. Als het om seconden gaat of als een iets betere klassering in het verschiet ligt én de omstandigheden gunstig zijn, gaat het gaspedaal echt wel naar beneden. Dan komt het ware beest in Martin los. In het achterhoofd blijft echter altijd de verantwoordelijkheid naar naasten, de onderneming en probeert hij ook de kosten voor het rijden in de hand te houden.
Voor Martin is een wedstrijd pas interessant als het een kleine vakantie kan worden. Een paar dagen in een nieuwe omgeving, nieuwe tegenstanders, onbekende proeven en bovenal het gevoel hebben welkom te zijn. Dat men blij is dat je er bent, dat je de moeite hebt willen nemen om die betreffende wedstrijd te willen komen rijden. Het moet leuk blijven, een klein feestje moet het zijn, even een leuk weekendje weg.
Op de vraag wat zijn leukste wedstrijd tot nu toe is geweest, moet Martin toch even nadenken. Twee namen schieten hem op hetzelfde moment te binnen. Uiteindelijk valt dan toch de naam van de Pirelli International Rally in Groot Brittannië. In het jaar 2000 nam Martin deel aan deze wedstrijd met de Nissan Micra. Uit deze wedstrijd stamt ook zijn leukste anekdote. Een anekdote waarin een JO en HO met elkaar werden verward waardoor de chase wagen achter op de Micra klapte. Ettelijke tientallen kilometers verderop bezat een behulpzame Engelsman de broodnodige onderdelen en in alle vroegte werden deze gehaald en bij terugkomst direct gemonteerd. Zo kon de rally worden uitgereden maar ook de reis naar huis weer worden gemaakt.
Het werk in de werkplaats kwam aan het eind van de avond tot stilstand. Een laatste rondje verhalen voordat de lichten uit en de deur op slot ging.
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe