In deze COVID19-editie van Troelatalk neem ik u bij gebrek aan actuele rallyinspiratie wederom mee terug naar 2007, blijkbaar een jaar waarin nogal wat dingen op rallygebied zijn gebeurd die het opschrijven waard zijn. Om precies te zijn gaan we terug naar maart 2007.
Doe u uw ogen even dicht en luister goed. O wacht, doe de ogen maar niet dicht, dat leest zo lastig. Stelt u zich met open ogen voor dat u in een stuk prachtige natuur staat. Het is maart 2007 en u hoort de stilte. Hoewel, stilte? U hoort in de verte vogels zingen. En op een kleine afstand voeren twee mensen een gesprek. U luistert heel even en constateert dat het gesprek in het Duits gevoerd wordt. Het is u direct duidelijk, we zijn voor dit verhaal in België. Logisch.
Een groepje rallyfans met Subaru’s als dagelijks vervoermiddel is afgereisd naar het Oosten van België voor de East Belgian Rally editie 2007. Een afvallige heeft dit weekend een Ford gekozen als vervoermiddel maar wordt gedoogd. Vroeg op, treintje Japans zilverpapier, voortbewogen door boxers met dito geluid en natuurlijk de gedoogpartner op weg naar een rallyproef. De trein komt bij een klein dorpje tot stilstand. Politie. Versperring. Wat nu? Ze moeten hier toch echt langs om bij de proef te komen. De leider, Grote Blauwe Smurf voor intimi vanwege de kleur van zijn Subaru-jas en zijn auto, overlegt met de politie. De andere smurfen en de gedoogde wachten in spanning op de uitkomst van de onderhandelingen die opvallend lang duren. Via de walkie talkies wordt de rest van de trein op de hoogte gebracht. De politie heeft een collega opgeroepen. Waarom? Moeten ze mee? En ze hielden zich nog wel aan de snelheid. Hebben ze de Belgische spoilerwet uit 1873 overtreden waarin staat dat spoilers op een achterklep binnen bepaalde normen moeten blijven? Het gezelschap blijft twijfelen, behalve de Fordrijder natuurlijk. Zijn spoiler valt binnen de normen van de eerder genoemde wet.
Niet veel later komt er een politiebus aan en wordt de trein gevraagd om maar te volgen. Gedwee wordt aan het verzoek voldaan. Wie durft een politieagent tegen te spreken? Enfin, de boxers worden aangeslingerd, de Ford gestart en de bus wordt gevolgd. De bus gaat er als een speer vandoor maar volgen is niet moeilijk gezien het surplus aan Japanse paarden in de volgauto’s. In de Ford moet iets harder gewerkt geworden maar ook dat levert geen problemen op. Het gaat steeds harder, ook in bochten. En door dorpjes. Daar wordt de maximumsnelheid overschreden. Als ze maar niet worden aangehouden.
‘U weet dat u te hard reed?’
‘Ja, agent, maar we moesten uw collega in die bus volgen.’
‘O, dan is het goed.’
Via spannende wegen, vele bochten en overschrijdingen van de maximumsnelheid komt de trein uit het land van de rijzende zon en met die ene dissident aan bij de proef waar ze heen wilden. De agent in de bus wordt bedankt en vertrekt weer met een snelheid die doet vermoeden dat hij op de terugweg een nog snellere tijd wil neerzetten. Wie is die man? Peter Loix? Jean Tsjoen? Henk Droogmans of toch Louis Snijers? Het moet wel een broer van een rallyrijder van naam zijn anders beschik je niet over de stuurmanskunsten die hij liet zien. In een bus. Met een hoog zwaartepunt. En allesbehalve een goede wegligging. En veel te weinig vermogen. Maar helaas, de vraag zal nooit beantwoord worden. Bij de proef wordt er amper naar de voorbijrazende rallyauto’s gekeken. Het gesprek van de dag is de helse tocht onder begeleiding van een politie escorte. De bestuurder van de laatste wagon van het merk Ford zegt dat hij … km/u op de teller heeft gezien in een dorp. Het getal sla ik even over, stel dat de Belgische politie meeleest.
Wat denkt u, is dit visserslatijn? Wordt de boel erger voorgesteld dan het in werkelijk was? Overdrijven de mannelijke bestuurders en de schrijver van dit stuk zoals gebruikelijk is bij mannen? Alles is altijd sneller, groter, spannender en vooral langer dan in werkelijkheid, althans in de ogen van mannen.
Sterke verhalen zijn verhalen die worden verteld alsof ze waar zijn maar die zo onwaarschijnlijk zijn dat ze gewoon niet waar kunnen zijn. Is het bovenstaand zo’n sterk verhaal? Wat denkt u, zit de rallycolumnist een spannend verhaal uit zijn duim te zuigen dat echt niet waar kan zijn? Of zou het toch waar gebeurd zijn? Een kleine hint over het juiste antwoord. Ondergetekende bestuurde de laatste wagon van het afwijkende merk en overdrijft nooit. Althans soms wel maar in dit geval vertelt hij de waarheid en niets dan de waarheid. Echt waar. Vraag maar aan Jack Duval.
Blijf veilig en gezond, houd rekening met en let op elkaar!
Tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie