De oude man met de indrukwekkende baard en de hardnekkige schimmel (is daar geen zalf voor te krijgen?) is weer terug naar waar hij het grootste gedeelte van het jaar doorbrengt. Dat betekent dat het jaar 2021 al weer op zijn einde loopt en dus is de tijd aangebroken om terug te kijken. Daarom is het nu tijd voor het grote Troelatalk jaaroverzicht 2021!
Omdat dit een rallycolumn is, zal veel van wat er het afgelopen jaar gebeurd is, hier onbesproken blijven. De rallysport is in 2021 weer op gang gekomen en ook diverse rallyfans ontwaakten uit een lethargische periode en konden opeens hun biezen pakken om de wei weer in te gaan. Ook ik ben met gepakte biezen de wei in geweest, om precies te zijn 1 keer. De ELE Rally deed volledig mee met het controleren van de QR-code dus was uitermate geschikt om weer eens rallysfeer op te snuiven. En hoe was het om als herintreder na bijna 2 jaar weer eens in een weiland te staan? Het was heerlijk. Het was fantastisch. Het was alles waar ik op hoopte. Misschien hebt u de euforische column naar aanleiding van dit rallybezoek gemist, dit is de link https://www.rallynieuws.nl/net-als-vroeger/
Dat bezoekje aan het mooie Brabant smaakte naar meer dus werd de Drenthe Rally op het TT-circuit in Assen op de persoonlijke agenda gezet. Ik had me uitermate goed voorbereid. De rake, scherpe grappen over een opvallend rallydebuut in combinatie met een grindbak waren bedacht en zouden schitteren in de ImRA Rallystrip van deze rally. (Trouwens de rallystrips zijn tegenwoordig ook te kijken via Youtube maar dat geheel en vrijblijvend terzijde.)
De gestegen besmettingen en ziekenhuisopnames en de aangescherpte maatregelen zorgden ervoor dat de rake en, al zeg ik het zelf, vlijmscherpe grappen tijdelijk op een plank zijn gelegd om daar hopelijk in maart volgend jaar weer vanaf te worden gehaald.
Wat ga je verder over de rallysport in 2021 schrijven als je er slechts eentje hebt bezocht? Aangezien het lukte om in 2020 om een jaaroverzicht te maken toen ik precies 0 rally’s bezocht, moet het nu een spreekwoordelijk eitje zijn om een stukje te schrijven.
Wat is mij vanaf de zijlijn het afgelopen jaar op rallygebied opgevallen? Twee dingen eigenlijk. Ten eerste dat er enkele wedstrijden uitmonden in zeer spannende secondeduels. In mijn geheugen was dat vroeger toch anders. Toen werd er met minuten gesmeten. Nu zag ik twee rally’s die werden beslist met een verschil van slechts enkele seconden. Wat kun je in zo’n oogwenk waarin je precies eenentwintig kunt uitspreken, eigenlijk doen? Redelijk veel als je er even over nadenkt, een rem- of stuurfoutje is zo gemaakt. En een foto van een rallyauto ook natuurlijk. En een bewonderende oeh-, ooh- of aah-uitroep moet ook lukken in een seconde. Mensen uit het Oosten van ons land moeten wel het aantal ooo’s beperken anders lukt het niet in een seconde. Gaaf dat de betreffende rally’s zo spannend slot kenden.
Het tweede dat mij opviel was dat er heel wat auto’s schuivers maakten en onvrijwillig sloten bezochten. Ik zag nogal wat foto’s van de ongelukkigen op het wereldwijde web voorbij komen. Zou dat te maken hebben met de lange rallypauze die benodigde reflexen van sommige bestuurders misschien wat roestig heeft gemaakt? Of is het iets anders? Is het het overmatige enthousiasme dat hoort bij het eindelijk weer kunnen uitoefenen van je favoriete hobby? Gaan met die banaan, gas op die lollie en waar is de sleepwagen?
Bij terugkijken hoort onvermijdelijk ook vooruitkijken maar dat is tegenwoordig vrij lastig. Welke wedstrijden kunnen verreden worden, hoe zal het gaan met de coronamaatregelen? Misschien kan alles doorgaan, misschien is dat wat te optimistisch. En wordt het dan 5G, 4G, 3G, 2G, 1G of zelfs helemaal geen G. Rallyfans zullen een voorkeur hebben voor iets tussen de 1 en 2G anders liggen de bochtensnelheden wel erg laag en is er van spektakel voor de kijkers in het weiland absoluut geen sprake.
Ik ga er voor 2022 nog steeds vanuit dat niets kan doorgaan, dan valt het altijd mee. Een instelling die mijn aanvankelijke pessimisme dat ik begin 2020 had geheel heeft verdreven. Heel goed voor de innerlijke rust. Net ook gehoord dat een popconcert van mijn favoriete groep IQ is verzet naar volgend jaar april. Het zij zo, opgeschreven zonder een begeleidende, diepe, teleurstellende zucht van de schrijver. In plaats van een jaarlijks terugkerend Kerstfeest begeleid door de beste band ter wereld, met een Rudolf-het-rendier-rode-neus en twee kerstengelenvleugeltjes op de rug (klinkt als een exquis gerecht uit een ver land maar dat is het niet), wordt het een Paasfeest met namaak konijnenoren en een wit bolletje wol op de bipspartij om het Bunny-uiterlijk helemaal af te maken. Hugh Hefner zou er trots op zijn als hij nog leefde.
Er moeten ook weer nieuwe rallycolumns komen. Maar bij gebrek aan rallybezoeken en actuele inspiratie zal er (hopelijk niet te vaak) terug moeten worden gevallen op ervaringen uit het verleden, hoewel die geen garantie bieden voor de toekomst. Ik ben benieuwd hoeveel herinneringen ik eigenlijk nog heb en hoeveel columns die gaan opleveren. Ik ga uit van nul, dan kan ook dat alleen maar meevallen.
Het jaar 2021 was na een bijzonder (rally)jaar 2020 wederom van hetzelfde maar toch iets betere soort. Zullen we gewoon afsluiten met de kreet dat het niet slechter kan maar alleen beter in 2022? Heerlijk dat optimisme. Hopelijk komt het uit.
Tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie