Heeft u afgelopen weekend ook een deel van de rally rondom Hellendoorn gemist? Inderdaad de weergoden zaten deze mooie wedstrijd dwars. De wolkbreuk op zaterdag was indrukkend en heb ik live mee mogen maken maar gelukkig wel in de auto.
Van de mist op vrijdag heb ik weinig gezien. Toen duidelijk werd dat de wedstrijd na twee proeven werd gestopt moest ik nog naar huis. Afgezien van wat flarden mist op de eerste honderden meters van de proef verwijderd, was de route vrij van dat ondoorzichtige goedje dat niemand echt leuk vindt. Ook op de plek waar ik de rally stond te volgen viel het ook erg mee met de afstand je van je af kon kijken. Later hoor je dan dat het lokaal erg mistig was op de proeven.
Uiteraard ontstaat er na het annuleren van de proeven een discussie. Veiligheid moet voorop staan en gewoon omgaan met de omstandigheden zijn dan de twee belangrijkste argumenten van voor- en tegenstanders. Rally is inderdaad vaak een kwestie van omgaan met de omstandigheden. Als je goede notes hebt kun je bij wijze van spreke met een blinddoek om een proef rijden, daar heb je geen goed zicht voor nodig. Maar tegelijkertijd moet je ook de deelnemers met meer durf dan ervaring en stuurmanskunst tegen zichzelf beschermen. Ik vind het lastig hier een mening over te geven. Beide kampen kan ik wel begrijpen.
Waar ik wel een mening over heb is Hellendoorn, de mooie plaats in het Oosten van het land, waar de wijzen vandaan komen, althans dat staat geschreven. Ik kom er meestal een keer per jaar voor de rally. Vroeger kwam ik er wat vaker toen ik een auto had die werd onderhouden in Hengelo. Een rondje Luttenbergring was toen standaard na een garagebezoek.
In de jaren negentig van de vorige eeuw vond de start van de Hellendoornrally plaats in de manege van Hellendoorn. Ik herinner me nog de smalle toegangsweg en de drukte als het aankomende en vertrekkende verkeer een status quo op die weg imiteerden. En dan bedoel ik de stilstand en niet de helden uit mijn jonge jeugd met hun gitaren. Parkeren in het gras, als er nog plaats was en lekker wandelen door de piste waar normaliter elegante dieren met behulp van hun benen (want een knol heeft benen) rondjes maken.
Ik kan me nog een vrijdagavondstart herinneren uit die periode. De Ford Escort Cosworth was toen de auto die je moest hebben om in de top mee te doen, zeg maar de WRC van nu. De auto’s van de toppers stonden mooi op een rijtje opgesteld. Prachtig gezicht mede omdat dat toen mijn favoriete auto was. Er was een jaar, ik weet niet meer welk jaar maar dat vergeeft u mij vast wel, dat er een livery in zwang was (toen heette dat nog stickers) die nog het meeste leek op een afbeelding van gekleurde hagelslag. Later toen de rallyslicks verdwenen en werden vervangen door banden met het kenmerkende profiel was de hagelslag weer terug in de rallysport. Want zeg nou zelf, het profiel van de moderne droogweerallyband is toch gewoon een verzameling groot uitgevallen hagelslag?
Ik ben zelf geen liefhebber van chocolade in welke vorm dan ook dus hagelslag zul je nooit op mijn brood aantreffen. Wel zie ik het staan als ik boodschappen doe. Als ik dan een pak hagelslag zie staan moet ik soms even glimlachen. Ik ben dan weer even terug in de manege in Hellendoorn en denk aan dat rijtje fijne Ford Escort Cosworths. Mooi toch dat zulke dagelijkse dingen je zo kunnen doen denken aan de mooiste sport van de wereld.
Voeg reactie toe