Drie lekke banden en bijna 100 kilometer in het stof van een Tatra rijden hebben Erik van Loon in de achtste etappe van de Dakar 2012 tijd gekost. ,,Het was onmogelijk om geen stenen te raken. Het leek wel Russisch roulette.’’ Van Loon verloor een beetje terrein in het klassement, maar behield zijn tiende plaats. In de etappe eindigde hij als veertiende.
Twee keer moest Van Loon stoppen om een lekke band te wisselen. De derde lekke, op 2,5 kilometer voor de finish, liet hij zitten tot na de streep. Maar van lekke banden hadden meer mensen last. ,,Dat was het gemene aan deze proef,’’ vond Van Loon. ,,Ik vond het geen Dakarwaardige etappe. Alleen maar rechttoe rechtaan, maar wel overal stenen waarop je de banden kapot rijdt.’’
De eerste 100 kilometer waren al vervelend. Van Loon moest starten achter de Tatra van Ales Loprais. ,,Ik ben voor de start al naar hem toegegaan. ‘Als je de sentinel hoort, dan ben ik het. Ik ben sneller dan jij, dus ga alsjeblieft opzij.’ Maar dat deed hij niet. Bij de finish zei hij dat hij hem wel had gehoord, maar dat hij niet opzij kon. Een beetje een kletsverhaal, als je het mij vraagt. Hij had best even kunnen stoppen, dan waren we allebei van een probleem verlost. Ik moest voortdurend op de rem of zelfs stoppen om het stof te laten wegtrekken. Ik zag geen hand voor ogen. In dat stof kun je ook niet tot binnen 150 meter van zo’n truck komen. Dat is de afstand waarop de sentinel werkt.’’
Toen Van Loon eindelijk voorbij de Tatra kon, schoot het wel lekker op. Maar omdat hij met een topzware Mitsubishi was vertrokken, vol benzine voor de 477 kilometer van de proef en drie reservebanden, was het risico op lekke banden ook groot. ,,De eerste keer was ‘ie ineens lek, terwijl daar geen stenen lagen.’’
In een vallei kwam Van Loon nog terecht in een kleine windhoos waardoor er totaal geen zicht was. ,,Moest ik weer stoppen vanwege het stof. Zo heb ik vaker stilgestaan dan me lief was.’’
Bron: Van Loon Racing
Voeg reactie toe