Het moet ergens begin jaren zeventig van de vorige eeuw zijn geweest toen op de Albert Schweitzerschool in Emmeloord een jongentje opstond van zijn stoel achter zijn tafeltje, naar het schoolbord liep, zich omdraaide en zei: ‘Ik ben Troela en mijn spreekbeurt gaat over de Deltawerken’.
De Deltawerken, de bescherming van voornamelijk Zeeland tegen het water. In die tijd was er nog geen internet, laat staan Wikipedia, dus moest ik naar de bibliotheek om boeken op te halen om de spreekbeurt voor te bereiden. Ik las daarin de reden van de Deltawerken en dat was onder andere de watersnoodramp van 1953 tien jaar voordat ik geboren werd. Plaatjes in de boeken lieten ondergelopen land en veel schade zien. Pas veel later zag ik ook filmbeelden en hoe vreselijk het moet zijn geweest.
Zelf woon ik, op een paar dagen na, mijn hele leven al in de Noordoostpolder, zeg maar Zuiderzeerally-country, dus een behoorlijk eindje onder zeeniveau. Stevige dijken beschermen de polder al heel lang. Ook hier heeft het wel eens in korte tijd veel geregend. Dan staan de straten blank en daar blijft het bij want er zijn hier geen hoogteverschillen waardoor het water zich uiteindelijk een weg baant naar de lager gelegen gebieden en daar voor grote problemen kan zorgen. Daarnaast hebben wij de luxe van gemalen die het wateroverschot weg kunnen pompen.
Afgelopen dagen zag ik beelden voorbij komen die mij terug deden denken aan de watersnoodramp in Zeeland. Alleen was nu niet het zeewater de oorzaak van de overstromingen maar regenwater. Heel veel regenwater. Beklemmende beelden, slachtoffers en veel schade in Limburg, België en Duitsland. Elk nieuwsbericht meldde dat de situatie verslechterd was. Vreselijk.
In het getroffen gebied in België kwamen allemaal bekende namen voorbij die ik was tegengekomen tijdens het bezoeken van rally’s daar. Theux, Eupen, Durbuy, Verviers. De beelden van de wateroverlast uit het centrum van Spa. Vaak geweest vanwege de rallysport. Kan me de hysterische tijdcontrole in het centrum nog herinneren met rennende navigatoren en de lange file met meer en minder peperduur rallyspul. Nu stroomde daar het water met onvoorstelbare kracht door de straten.
Ook in Duitsland in het getroffen gebied ben ik vele keren geweest voor de Eiffel rally en de Köln Ahrweiler rally. De locatie van de service van de laatste ligt aan de Ahr, de rivier die door de overvloedige regen zoveel ellende heeft veroorzaakt. Zou alles daar nog intact zijn? Staat het station nog? Of is de ellende daar ook groot? Voor dezelfde rally heb ik al enkele jaren een vast logeeradres. Het zwaar getroffen dorpje Schuld ligt daar slechts 3 kilometer vandaan. Hoe zou het daar zijn? Is alles goed met de eigenaren?
Normaliter als het over de Eiffel of de Ahr gaat, denk ik direct aan links 3 into rechts 2. Rallyfans begrijpen dat. Nu is het links 3 into helemaal niets meer. Wegen zijn weg, huizen zijn weg, mensen zijn weg, dieren zijn weg. Onvoorstelbaar. Verschrikkelijk.
Tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie