Erik van Loon, Bernhard ten Brinke, Marcel van Vliet, Gerard de Rooij! Allemaal namen uit ons land en die bekend zijn met het fenomeen duinen! Het is een prachtig stuk natuur wat door moeder natuur is neergelegd! Dagelijks lopen mensen door de duinen om even hun hoofd te legen, gewoon te wandelen of even de hond uit te laten! De duinen zijn een uitlaatplek en maar ook -klep. Eenmaal per jaar hebben wij dan ook weer de Dakar Rally waar de eerder genoemde namen aan deel nemen. Ik ga het verder niet uitleggen wat dit inhoudt, want je hebt inmiddels verder geklikt vanaf Facebook en je bent een rallyfan! Zou het gewoon niet prachtig zijn als deze mannen de Nederlandse duinen eens zouden bestormen.
Stel je nu eens voor! Je hebt net lekker een haring gehapt, met uiteraard veel haring want je kunt de stank toch weer uitwaaien in de duinen, en plotseling staat er een verdwaasde fotograaf en journalist midden in die duinen. Met diezelfde verdwaasde blik sta je te kijken wat die twee doen en plotseling zie je een opgefokte Mini of een torpedoneus met een hoog tempo de duinen overkomen. Snel wordt er een foto gemaakt, de journalist schrijft en diezelfde avond zie jij op Facebook dat ene schitterende moment! Plotseling komt deze ervaring wel heel dichtbij! Zeg nou zelf, iedereen wil een ticket boeken naar Zuid-Amerika en het liefste nog aan boord klimmen! En ja, ik ook! Helaas is dit niet voor iedereen weggelegd en moeten wij het doen van de verhalen en de prachtige foto’s op Facebook en dan niet te vergeten, het dagelijkse moment op RTL.
In deze periode moet ik helaas werken, maar gelukkig wordt ik ondersteunt door een naaste collega van mij die dezelfde passie deelt. Samen slepen wij ons er door heen en kunnen wij op elkaars schouders uithuilen wanneer een deelnemer uitvalt of wanneer een deelnemer terugvalt in het klassement. We kunnen mooi even vloeken tegen elkaar, we kunnen even vloeken op het persbericht om hierna weer te relativeren. Helaas is dan ook weer het moment waarop ik weer achter mijn computer kruip en weer mijn dagelijkse werkzaamheden voltooi. In de avond zet ik mijn ritueel verder. Ik open Facebook en ik ga alles nalezen en foto’s bekijken! Enkel de persberichten en de foto’s stellen mij gerust dat ook onze Nederlandse helden weer het bivak hebben bereikt. De volgende ochtend open ik dan nog even snel op mijn werk andere nieuwssites, maar tref exact hetzelfde aan. Voor mij de bevestiging dat de berichtgeving klopt.
Met deze berichtgevingen komt Dakar toch plotseling heel dichtbij! Het maakt mij niet uit in welke taal of van welke website het komt. Ik lees het en ik wil het lezen omdat ik fan ben! Okee, mijn eerste keuze was kantklossen, maar al snel kwam ik erachter dat ik zelf niet goed in was en ook mijn passie niet kon delen op internet. Maar ik kom er wel achter dat ik mijn passie deel via Facebook en dus ook via Facebook op de hoogte gehouden te willen worden. Het is inmiddels een obsessie geworden om op deze manier op de hoogte gehouden te worden. Als jij mij nu vraagt welke nieuwssites er allemaal voor de rally zijn ken ik deze sites op een hand tellen. Als mij gevraagd wordt hoeveel berichten op Facebook staan over de rally, en dan specifiek over de Dakar, kom ik plotseling handen te kort.
Het einde nadert en de berichtgeving wordt ook minder. Ik moet naarstig zoeken naar informatie en heb inmiddels mijn weg gevonden op de websites van de teams. Toch mis ik hierin soms even het stukje emotie en moeite die gedaan wordt om het kenbaar te maken. Het lijkt er op dat de Nederlanders de strijd al hebben opgegeven, maar toch, ergens in een donkere hoek van het internet, bespeur ik echt nog wel de strijdlust! Deze strijdlust zal ik ook tot op de finish van Dakar altijd blijven prijzen! En ik prijs deze strijdlust op Dakar stijl 2.0, via Facebook en websites, simpelweg omdat ik er niet bij kan zijn!
Geschreven door een rallyfan en official! Zie ook bronvermelding!
Voeg reactie toe