Hij was er niet op voorbereid. Hij had geen licentie. Hij had geen ervaring. Maar opeens zat hij in een rallyauto. Dat was wel vaker gebeurd maar nu was het voor het ‘echie’. Zijn debuut was niet aangekondigd in de rallymedia. Waarom zouden zij er ook over berichten? Hij wist zelf niet eens dat hij in de rallysport ging debuteren als navigator. Hij had zelfs geen tijd gehad om zenuwachtig te worden, zo plotseling was het gegaan.
De eerste proef ging goed. De eerste proef ging geweldig. De eerste proef ging fantastisch. Hij kende de proef uit zijn hoofd zodat de notes niet nodig waren. De proef met vele haarspeldbochten en hoogteverschillen fietste hij vaak. Een mooi trainingsrondje op de stalen ros en een mooi rondje voor een klassementsproef. De Peugeot 205 deed het uistekend net als bestuurder Karel Nortier. Karel had hem wel moeten helpen met het ‘papierwerk’ bij de start en ook bij eigenlijk alles wat een navigator normaal doet. Het gebrek aan opleiding tot navigator bleek duidelijk.
Aan de finish van de proef werd de Peugeot geparkeerd bij een restaurant. Daar was een bijeenkomst van navigatoren. Hij nam afscheid van de bestuurder en ging het restaurant binnen. Het eerste dat hij zag was een verzameling schoenen, brandvrije rallyschoenen, die geordend op een grote mat bij de ingang stonden. De heren en dames navigatoren bleken ook buiten de auto zeer georganiseerde personen. Omdat hij de rallyetiquette niet kende, deed ook hij zijn schoenen uit en zette die bij de verzameling die er al stond. Op kousenvoeten liep hij naar binnen. Daar zag hij allemaal bekende gezichten van mannen en vrouwen die heel goed konden plannen en nooit de weg kwijtraakten. Een beetje onwennig benaderde hij de groep maar werd liefdevol opgenomen. De champagne vloeide rijkelijk maar hij bedankte vriendelijk toen hij een glas Franse bubbels kreeg aangeboden. Hij dronk al ruim 20 jaar niet meer. Uiteindelijk maakte hij een selfie met deze fijne groep. Toen was het tijd om weer terug te keren naar zijn rijder. Tijd voor proef nummer twee.
Hij trok de juiste schoenen aan, verliet het restaurant en vond de Peugeot en Karel terug. Hadden de rallyrijders ook een meeting gehad? Geen idee, hij was er niet bij geweest en was vergeten het te vragen. De auto stond midden op een draaiende kermis geparkeerd. Bijzonder maar hij verwonderde zich er niet over. Alles was nieuw voor hem, misschien ging het altijd zo. De start van de tweede proef lag aan de rand van de kermis. Om daar te komen moest de Peugeot verplicht achteruit over de kermis er naartoe rijden, ondertussen er voor zorgend dat de attracties niet per ongeluk geraakt werden. Vlak bij de start mocht de auto gekeerd worden. Hij begon het allemaal een beetje vreemd te vinden. In al die jaren als rallyfan had hij dit nog niet eerder mee gemaakt. Hij zat in de auto met de tijdkaart in zijn hand en wilde die aan de marshal bij de start geven. Karel zei niets, hij wilde dat zijn debuterende navigator zelf zou leren wat de regels waren. De kersverse navigator twijfelde. Was dit het juiste moment om in te klokken? Hij keek schuin voor zich en zag op een bankje Adam van de Mythbusters zitten die duidelijk maakte dat hij te vroeg was met het aanbieden van de kaart. Gelukkig maar anders was straftijd onvermijdelijk geweest.
Hij keek eens rond in de Peugeot. Naast zijn stoel lagen twee bezems, een grote en een kleine. Wat moeten die hier nou? Hij vroeg wat hij met die bezems moest doen. ‘Gooi die grote maar onder de deken op de achterbank’, zei Karel. Een achterbank in een rallyauto? Hij vond het nu echt bizar worden. Toen kreeg hij een handvol stickers van Karel. Wat moest hij hier nu weer mee? Het waren stickers die normaliter op de auto worden geplakt als die is goedgekeurd. Moest de auto op de startlijn nogmaals worden gekeurd? Hij hield de stickers in zijn zwetende handen vast. Daardoor lieten de achterkanten los en werd het een kliederboel. Enigszins beschaamd bood hij het bolletje plastic en lijm aan aan de starter. Toen bedacht hij dat de tweede proef voor hem helemaal nieuw was en dat hij toch echt de notes moest zien te vinden. Maar waar waren ze? Hij keek overal maar ze waren niet te vinden. Totdat hij bedacht dat hij nog niet onder zijn stoel had gekeken. Daar lag een enorme stapel papier. Hij pakte het eerste pakketje papier maar dat was de handleiding van de auto. Zo haalde hij nog een aantal keer een pakketje onder zijn stoel vandaan maar het waren niet de dringend noodzakelijk notes. Elke keer gooide hij de overbodige papieren maar onder de deken achter zich. Toen kwam hij bij het laatste stapeltje en dat waren de notes. Uiteindelijk had hij ze toch gevonden. Niets stond de equipe meer in de weg om de tweede proef te rijden.
Toen werd ik wakker. Het was 1 juni 2019 en de klok gaf 7.07 aan. Ik had mijn debuut gemaakt als echte navigator. Een echt droomdebuut.
PS. Deze droom is waar gebeurd. Als droom dan.
bron: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie