Ik begrijp nu steeds en steeds meer dat bepaalde handelingen ook daadwerkelijk iemands leven kan redden. Ook wordt hier steeds meer aandacht voor gevraagd, maar ook vanuit de KNAF worden steeds meer officials opgeleid om handelingen te kunnen uitvoeren die het verschil kunnen maken tussen leven en dood.
Braaf volg ik dan ook ieder jaar de herhalingscursus als rescuemarshall, maar feitelijk zegt die titel eigenlijk niets. Iedereen met een BHV of reanimatiediploma kan deze cursus doorstaan. Toch werd ik recentelijk met de neus op de feiten gedrukt en begrijp ik maar al te goed dat deze cursus niet voor niets is. Het kan werkelijk het verschil tussen leven en dood betekenen. Aangezien ik columnist ben en ik gewoon zeg of denk wat ik voel of vind, deel ik graag met jullie dit verhaal!
Het is zaterdag
Ik rij niets vermoedend terug naar huis na een heerlijk bakje koffie bij een andere rallygek. Hij is overigens gekker dan ik, maar dat even terzijde. De radio staat lekker hard op muziek van SLAM! en de ramen trillen bijna uit de voegen! Ik heb zin in de avond, want het kampioenschapsfeest van de rally staat gepland. Voor mij rijdt een busje dat zich beter aan de snelheid houdt dan dat ik dat doe met die muziek op de achtergrond. Toch houd ik gepaste afstand, want een vaste rijstijl heeft dit busje niet. Hij zal wel met zijn smartphone aan het spelen zijn, denk ik in eerste instantie en op de achtergrond blijven de beats door mijn auto heen knallen. Toch werd dit abrupt een ander scenario.
Berm
Het busje begon plotseling te slingeren en ging van links naar rechts waarna de bocht moeizaam werd ingezet. Uiteindelijk werd de berm geraakt waar het busje ook tot stilstand kwam. Die berm was dan ook het toneel van iets wat ik niet had verwacht. Ik zette mijn auto strategisch weg zodat ik zichtbaar was, maar toch veilig stond. Mijn officialhesje ging aan en ik liep op de auto af! Ondertussen hadden meer mensen dit gezien en stopten zij ook in de berm.
Paniek
Al snel wist ik dat het niet goed was. De bestuurder zat onderuit gezakt in de stoel en reageerde niet meer op signalen. Een andere omstander hielp nog mee om hem er uit te halen, zoals ik het bij de KNAF heb geleerd, en al snel had ik door dat ik iets moest doen, wat ik niet eerder had gedaan. Met de cursus van de KNAF in mijn achterhoofd loop ik het stappenplan door en moest binnen 30 seconden concluderen dat ik iets moest doen wat niemand verwachtte: reanimatie. Bij de omstanders ontstond paniek en plotseling had ik die regie die ik even liever niet in handen had. Toch hield ik het hoofd koel en dirigeerde de menigte om de situatie veilig te stellen, want eigen veiligheid gaat immers voor zoals we het in de rally hebben geleerd.
Controle
Ik had de menigte snel in de greep en ze deden exact wat ik wilde. Zo werd aan andere automobilisten duidelijk gemaakt om rustiger te gaan rijden en stond iemand anders met handgebaren de auto’s (op de snelweg) naar de andere rijbaan te verwijzen. Dit werd stug volgehouden, ondanks dat de camera’s boven de weg al lang hadden gezien dat er iets mis was en de rijbaan reeds was afgekruist.
Gelukkig was er iemand helder genoeg van geest om het alarmnummer te bellen en dan beginnen de minuten echt te tellen. Het duurt dan toch, voor je eigen gevoel, eeuwen. Ondanks dat je controle hebt over een post, want zo zag ik het, was het op dat moment toch chaotisch. Ik was met een handeling bezig die mij in de toekomst nog steeds bezig zal blijven houden.
Was het goed genoeg?
Ik weet niet hoe lang ik werkelijk bezig was, maar voor mijn gevoel waren het uren. Mijn eerste gedachte was eigenlijk of ik van die reanimatiecursus van de KNAF werkelijk iets geleerd had. Gelukkig werd mijn vraag snel beantwoord en was er weer een lichte pols, maar niet goed genoeg volgens het ambulancepersoneel. Verdere details over het handelen van het ambulancepersoneel bespaar ik, die mag je zelf invullen. Naar mijn idee heb ik er toen goed aan gedaan en datgene gedaan wat ik kon en moest doen.
Verplicht en doe iets!
Enkele dagen later kon ik mijn geluk niet op, toen ik te horen kreeg dat de bestuurder het voorval had overleefd. Ondanks dat het maar een korte cursus was die ik bij de KNAF heb mogen genieten, was het wel goed genoeg om levensreddend te handelen. De bestuurder staat nog een lang revalidatieproces te wachten, maar hij komt er weer bovenop. Ook de politie en ambulance dankten mij voor mijn inzet, die ik eigenlijk niet meer dan logisch vond, maar misschien ook omdat ik automatisch handelde en op dat moment de situatie niet besefte.
Jouw inzet kan net het verschil betekenen! Ook tijdens een rally en het hoeft niet eens een inzittende van een rallyauto te zijn. Ook het publiek kan in deze situatie terecht komen. Jouw eerste handelingen kunnen echt van levensbelang zijn en zeker die allerbelangrijkste eerste minuten! Doe iets en je kunt er misschien een leven mee redden! Mijn acht minuten van 2015 zijn nuttig geweest en heb er een familie en persoon mee bijeen gehouden en dat maakt mij trots!
Voeg reactie toe