Het feit dat u deze column leest, betekent dat u enige interesse heeft in de rallysport. Misschien bent u net als ik en staat rally vrij hoog op de ladder van belangrijke dingen. Niet bovenaan maar een ononderbroken top tien notering zit er al in sinds 1989.
Het hing er om of ik dit jaar op vakantie kon. Gelukkig kon het door gaan. Snel werd er wat geboekt voor enkele dagen Ieper. Vlak voor vertrek zag ik dat de Omloop van Vlaanderen in Roeselare werd verreden. Dat ligt drie keer vallen en twee keer opstaan van Ieper. Daarom werd de vakantie twee dagen vervroegd. Op vrijdag laat aangekomen in Roeselare, deed ik het podium, waar de heer Klinkers de sfeer er lekker bij liet hangen, en daarna de service. Dit alles in de regen. Zaterdag werd een prachtige dag die zelfs de meest pessimistische meteoroloog een 8,5 moest geven. In de vroege ochtend toog ik naar KP Passendale en wel naar de start. Ik zag in een lange rechte straat de rallyauto’s opgesteld staan voordat ze naar de tijdcontrole reden. De startklok stond tegen een handig bordje aan. Ik zag al heel wat publiek staan achter een hoger gelegen muurtje. Jammer, voor die plek was ik te laat. Dan de wei maar in. Direct na de start moesten alle deelnemers een klein rondpunt rond en daarna op weg richting de rest van de proef. Alle deelnemers? Nee, er was een ongehoorzame Nederlandse deelnemer die dacht dat een rondpunt er niet is om een rondje op te rijden, hoewel de naam toch duidelijk is. Mooi puntje om te zien wie het beste weet om te gaan met de snokstok (handrem voor niet-intimi).
Drie dagen later op een grauwe en bewolkte dag, bezocht ik het even buiten Passendale gelegen Tyne Cot Cemetery. Dit is een van de grotere militaire kerkhoven uit de Eerste Wereldoorlog. De grote oorlog die goeddeels aan ons land is voorbij gegaan. Hier liggen bijna 12.000 militairen begraven waarvan een grote meerderheid nooit is geïdentificeerd. Op de muren rondom het kerkhof staan nog eens 35.000 namen van vermiste militairen uit diezelfde vreselijke oorlog.
Na dit bezoek liep ik een wandelroute in de buurt. Na een tijdje zag ik allemaal remsporen op het asfalt staan. Niet veel later kwam ik uit bij een klein rondpunt met veel achtergelaten rubber in de bochten. Ik was over de proef richting de start van KP Passendale gelopen. Er was geen publiek, er waren geen auto’s. Ik zag de wei waarin ik gestaan had. Ik zag dat handige bordje, nu zonder tijdklok er tegenaan, waarop de weg naar het kerkhof stond aangegeven. Het hoger gelegen muurtje bleek de afbakening van een groot grasveld te zijn. In het midden stond een gedenksteen voor talloze gesneuvelde Canadese militairen. Zij veroverden dit dorp op de Duitsers en hadden 10 dagen nodig om 700 meter vooruit te komen. Ter herinnering hieraan ligt er een lange rechte straat van het monument naar de kerk: de Canadalaan. Er stonden nu geen rallyauto’s. Ik liep het stukje naar de kerk en stelde me voor hoe het hier geweest moest zijn. Ik kon me het niet voorstellen. Een ding wist ik wel: drie dagen geleden had ik door mijn rallybril gekeken en alles gemist. Nu weet ik van de geschiedenis van dit dorp en (even) is rally zo niet belangrijk.
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe