Na het rallydrieluik heet (Vechtdal), heter (Ieper), heetst (GTC) was het tijd voor een relatief koel en vooral op donderdag kletsnat Eifel Rallye Festival in Daun. Voor de mensen die dit festival niet kennen, hier komen jaarlijks rallyauto’s van vroeger rijden, niet tegen de klok maar gewoon omdat het kan, leuk is en publiek dat mooi vind om naar te kijken. Een soort rijdend rallymuseum zeg maar. Prachtig spul waaronder de iconische groep B auto’s.
Het was al weer vier jaar geleden dat ik een bezoek bracht aan het mooie stadje in de Vulkaaneifel waar het ook heel goed wandelen is (uitgebreid getest tijdens een vakantie) en bijzondere dingen zijn te zien zoals de drie vulkaanmeren en de prachtige natuur. En natuurlijk is het de enige plaats waarover Status Quo ooit een nummer heeft geschreven (Daun, Daun, deeper and Daun).
Dit jaar had ik mij voorgenomen om een onderzoek te doen. Ik heb al enkele jaren een bepaald gevoel bij dit Festival en dit jaar heb ik onderzocht of dat gevoel klopte. En ik kan u bevestigen, het gevoel klopt. Je kunt namelijk zeggen wat je wilt maar het valt niet te ontkennen dat het publiek dat jaarlijks naar Daun afreist, duidelijk ouder is dan het gemiddeld publiek bij een andere, moderne rally. Zou het dat toch zo zijn dat geschiedenis, ook op rallyautogebied, iets is voor oude mensen? Of dat al die bezoekers met een meer of minder gevorderde leeftijd, op zoek zijn naar de rally’s uit hun jeugd? Of misschien wel op zoek naar hun jeugd?
De titel van dit verhaal heb ik geleend van Louis Couperus. Hoewel ik geen idee heb waar dat boek over gaat (het stond niet op mijn lijst op de HAVO) vond ik het wel toepasselijk naar aanleiding van mijn onderzoek. Oude mensen die naar dingen komen kijken die voorbij gaan.
Een bonte stoet rallyverleden trok weer aan de mensen van een bepaalde leeftijd voorbij. Soms op echte rallysnelheid, soms op heel houden, wat ook begrijpelijk is omdat sommige exemplaren toch een behoorlijke waarde in Euro’s hebben denk ik.
Wat was het echte hoogtepunt? Uiteraard elke Ford maar dat is een persoonlijk dingetje. Dat u dat misschien anders ervaart, is onbegrijpelijk maar zal ik u niet kwalijk nemen. Het droge, zonnige weer na de vroege regenbui op zaterdag? Wat minder heet was een verademing. De toevallige ontmoeting in een restaurant met een mevrouw die 32 jaar geleden voor de liefde uit Den Haag naar Duitsland was geëmigreerd? Het 20-jarig jubileum van de eerste toevallige ontmoeting in 2003 op het plein in Daun met de eigenaar van het World Rallymuseum en zijn broer. Binnenkort wordt het jubileum gevierd. Op naar de… nou ja, vul maar een getal in.
Uiteraard allemaal leuk, fijn en soms zelfs bijzonder. Maar het mooiste moment was op de vrijdagmiddag. Om bij de parkeerplaats van de enige proef van de dag te komen, moest er in een klein plaatsje de borden richting proef worden gevolgd totdat de weg volgens de navigatie ophield. Gelukkig was dat in werkelijkheid niet zo. Het wegdek veranderde op een gegeven moment wel in onverhard, was smal, liep constant naar beneden door een bos en had enkele hairpins. Helaas is het Festival nogal populair en dus slingerde er zich een lange, langzame file door dit mooie stukje Duitsland. Gelukkig hebben oude mensen geen haast, dat scheelt.
Aangekomen bij de parkeerplaats in een grote weide, zoals altijd bij onze Oosterburen, gründlich und pünktlich georganiseerd, hield ik geld klaar om te betalen voor het parkeren. Dat hoefde hier niet. Ik zag wel twee kleine meisjes van een jaar of tien bezig om de stoet de juiste weg te wijzen. Ik moest vlak voor het punt waar de entreekaart getoond moest worden even wachten toen een van de jongedames naar mijn auto kwam en vroeg of ik iets over had voor de plaatselijke jeugdbrandweer waar zij bij hoorde. Ik dacht al dat de dametjes dezelfde kleding aanhadden en dus ergens van waren. Ik gaf haar het geld dat ik klaar had liggen en het ‘dank u wel’, niet geheel verrassend in vloeiend Duits, klonk oprecht en de blik was zodanig mooi dat het een hele slechte dag, of zelfs slechte week goed kan maken. Mijn hoogtepunt van deze rally.
Nu start de zomerstop hoewel een herfststop momenteel een beter woord zou zijn. Op naar de tweede helft van het seizoen. Kijken welke ontmoetingen en belevenissen dat allemaal gaat brengen.
Tekst: Troela
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie