Frans Verhoeven kon zich geen Dakaretappe herinneren waarin hij dieper had moeten gaan dan in de tweede proef van de Dakar 2015, van Villa Carlos Paz naar San Juan. De hitte, het loodzware terrein en de afstand van 518 kilometer vergden het uiterste van zelfs een ervaren coureur als Verhoeven. “Ze hebben ons systematisch willen breken.”
In deze etappe moest je niet alleen fysiek topfit zijn, maar ook mentaal ijzersterk, oordeelde Verhoeven. “Ben je dat niet, dan ga je er aan onderdoor. Zo’n proef was het. Je moest de kracht hebben om een tandje terug te zetten en het ritme te zoeken waarmee je de finish kon halen. Ik dacht even dat het misschien aan de leeftijd lag, dat ik zo kapot ging, maar iedereen is compleet uitgewoond. Zelfs de topcoureurs hadden de grootste moeite.”
Verhoeven had wel meer momenten van twijfel in de monsteretappe. Het middenstuk van de proef bestond uit een strook van 100 kilometer fesh-fesh van het smerigste soort. “Zó slecht dat ik begon te twijfelen of ik wel kon motorrijden. Je ging alle kanten op, behalve de kant waar je heen wilde. Niet te doen. Ik was serieus opgelucht toen ik eruit kwam en dacht: ‘Zo, nu is het klaar met die rotzooi’. Maar toen begon er een stuk van bijna 100 kilometer zware zandknippen door heuveltjes en duintjes. Er kwam geen eind aan!”
Dat was nog niet alles. Het werd ook steeds heter. Het kwik kwam boven de 40 graden Celsius. De hitte ontwikkelde zich als een geduchte tegenstander. “Het was niet te houden. Je raakt die warmte niet kwijt en verkoeling is er niet. Je kunt niet stoppen, want dan wordt het nog heter. Als je staat, pak je maximale koeling door de rijwind, maar je wordt wel snel moe, dus dan ga je zitten, maar dan krijg je het weer heet. Het schiet ook voor geen meter op. Je water wordt ook warm en dan is het niet meer lekker, maar het koelt ook niet meer. Ik had tot een kilometer of tien voor de finish water. Uitgedroogd ben ik niet, maar wel oververhit.”
Verhoeven koos er bewust voor een ritme op te zoeken waarin het het meest draaglijk was en waarmee het vol te houden was. Dat was niet het ritme wat hem een hoge klassering opleverde, maar de veteraan verkoos plaats 29 boven het risico uit te vallen. “Ze hebben met deze etappe behoorlijk aan de boom geschud. Ik ben benieuwd hoeveel er morgen aan de start staan. Ik denk dat veel rijders het vandaag hebben onderschat. Ik heb er zelf ook wel iets te licht over gedacht. Ik had niet verwacht dat het zó zwaar zou zijn.”
Robert van Pelt kreeg door de extreme hitte te maken met kokende benzine, waardoor hij veel tijd verloor. Zijn verhaal volgt later.
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe