Drivers, fasten your seatbelts! En dan klinkt het startschot! Verdorie, moet ik eerst nog naar mijn auto hollen. Ik dacht dat ik meedeed aan een race, maar het is eerst horden lopen. Springen over cameramannen, fans aan de kant duwen en er dan ook nog achter komen dat je in de verkeerde auto zit. Maar goed, na 15 minuten en als laatste gestart rij ik dan eindelijk op het circuit van Le Mans. Mijn navigator had gelukkig wel de juiste auto gekozen en hij was al 15 bochten verder aan het navigeren voordat ik hem op de schouders klopte en gebaarde dat we nog steeds op dezelfde plek stonden. Al snel kwam ik er achter dat ik aan de notes ook niets had. Hij sprak ten eerste mijn taal niet en hij had de notes van de WRC in Griekenland meegenomen.
Dan maar op gevoel rijden, want ik ben immers een gevoelsmens. Aan de auto lag het zeker niet en ik kwam aardig naar voren. Waar menig auto een tijd van rond de 3:30 per ronde zette, wist ik per ronde er 10 seconde van af te snoepen. Chicanes waren voor mij de volgende note: 300 tarmac, JUMP, lose gravel, JUMP, 300 tarmac. Juist, gewoon rechtdoor in de hoogste versnelling. Het ging goed en na 15 ronden verschijnen er plotseling discolichten langs de weg. Blauw, geel, groen. Geel is wel herkenbaar, maar gezien de hele sfeer er omheen was het voor mij vrolijke straatverlichting of AC/DC had de verlichting overgenomen van het circuit om hun rockconcert een extra dimensie te geven op het circuit. Fantastisch!
Bij de eerste service werd ik aangesproken op mijn rijgedrag. Ik zou de vlagsignalen negeren. Daarnaast zou ik teveel grind op het asfalt achterlaten. Welke vlagsignalen? Er werd mij gewezen op het feit dat blauw betekent dat er een snellere rijder uit een andere klasse mij wil inhalen. Geel betekent dat er een ongeluk is gebeurd en groen is weer vol gas. OK, maar blauw ken ik niet in de rallysport, geel ken ik niet in de WRC en groen zijn de bladeren aan de boom. Vooruit dan, maar waarom het grind? Blijkbaar hadden andere auto’s daar veel last van. Prima! Dan neem ik de JUMP harder en vlieg ik over de chicane. Het gevoel met de auto was immers al goed.
Na de service zijn wij weer snel op de baan gegaan om zo onze verloren minuten weer in te halen, maar direct was het weer een disco langs het parcour. Ik zag direct blauw en ik keek in mijn spiegels. Een LMP1 auto! Maar wacht even, die auto is naar mij vernoemd! Lol Met Paul! Juist, dus lol gaan we maken! Op het rechte stuk liet ik hem voor gaan, waarna hij kort daarna de chicane in moest. Met volle vaart vlieg ik over de chicane, volgens de aangepaste notes van mijn Russische copiloot. Met een enorme klap kom ik weer voor de LMP1 terecht. Dit had wel tot gevolg dat mijn uitlaat er onderuit sprong.
Ik wist de LMP1 lang achter mij te houden. Eenmaal over startfinish wees ik mijn copiloot een vlag aan welke ik aan de rechterzijde zag, inclusief mijn rijdersnummer. Ik ken de vlag niet, maar het was wel mijn rijdersnummer. Vast een fan uit een vreemd land. Kort daarna kreeg ik over de boordradio te horen dat ik de Meatball had gekregen. Oh, lekker, ik heb wel trek in een gehaktbal. De eerstvolgende mogelijkheid er dus direct van af. Daar kreeg ik wederom te horen dat deze vlag niet voor een lekkernij staat, maar voor een technische mankement. Als je een lekkernij kreeg hadden ze er wel een gele M op gezet. Ik kon hier niet om lachen.
Ik mocht ook direct naar de wedstrijdleiding. Ik kreeg hier te horen dat het misschien verstandig was om op te geven. De alternatieve routes en wat onbehouden rijstijl werden een gevaar voor andere rijders. Vooral het stuk waarbij ik vanuit de bossen, hard rechts, het verhard weer op ging werd als zeer gevaarlijk aanschouwt. Mijn Russische copiloot was ook geen steun, want die bleef maar uit zijn notes voorlezen. Nadat het boekje werd afgepakt veranderde mijn copiloot in een kooivechter en had hij binnen de kortste keren zijn boekje weer terug. Hierna ratelde hij weer vrolijk verder. Een man met passie, dat dan weer wel!
Aangezien ik respect heb voor de mannen die de 24 uur van Le Mans rijden en hier vele miljoenen in steken heb ik doen besluiten om mij terug te trekken uit de race. Naar mijn idee werd ik toen ook plotseling wakker, maar alles was zo werkelijk en echt! Heeft iemand mij zien rijden?
Voeg reactie toe