Al jaren bezoek ik wekelijks een sportschool net buiten Utrecht. Ondanks dat je al wat mensen herkent, die ook al jaren op dezelfde avond sporten, blijft het bij een vriendelijk hallo of een knikje. Tot op een avond in december er ineens een gezicht op één van de hometrainers bezig is, waarvan ik de naam wél ken. Ook nu een vriendelijk ‘hallo’, om te worden gevolg door een verbaasd ‘Jij ook hier?’
De intentie waarmee de hometrainer wordt beroerd, lijkt ogenschijnlijk te passen bij het type rally dat deze coureur het liefste beoefent: slowly. Het sideways staat de hometrainer echter niet toe. Met een rood hoofd van de die avond reeds geleverde inspanning, legt hij de laatste virtuele meters af, terwijl ik nog fris en fruitig op mijn hometrainer plaatsneem, om hetzelfde lot te ondergaan. Vlak voordat mijn gesprekspartner naar huis terugkeert, spreken we af dat we snel af gaan spreken.
Door allerlei omstandigheden aan beide kanten, wordt dat snel toch weer slowly, maar uiteindelijk zitten we in zijn eigen heuse mancave aan de koffie en lekkernij, ons voorgeschoteld door zijn vrouw Wea Smilde. Daar vertelt Götz Pfauder, mijn gastheer voor deze avond, over zijn werkzame leven, zijn passie voor de rallysport en toont hij zijn verzameling historische karts, waar mening coureur zijn autosport carrière in is begonnen. “Ze zijn nog allemaal niet rijklaar,’ verteld Götz. “Ze hebben allemaal hetzelfde probleem en dat is dat ik er nog niet de tijd voor heb kunnen vinden.”
De bedrijfsadviseur, project- en interimmanager probeert zijn tijd en resources zo optimaal mogelijk te benutten en de mensen te motiveren een bepaalde taak uit te voeren. “Het runnen van een rallyteam is eigenlijk ook een managementbaan,” vergelijkt Götz zijn professie met zijn hobby. “Binnen ons team moet er ook van alles geregeld worden en ervoor gezorgd worden dat iedereen weet wanneer en waar hij of zij moet zijn en wat er dan moet gebeuren. Daarnaast moet er ook geregeld worden dat de onderdelen er op tijd zijn, hotelkamers zijn geboekt en ga zo maar door.” Ondanks deze raakvlakken met zijn dagelijkse werkzaamheden, vindt Götz veel voldoening en ontspanning in het laten zakken van zijn rechtervoet, zodra hij in de rallyauto zit. “Het enige verschil is dat ik hier geen Plan van Aanpak, of change request document volgens het PRINCE2 protocol, voor hoef te schijven,” zegt hij lachend.
In zijn jonge jaren werd Götz door de vader van zijn eerste vriendinnetje meegenomen naar de Boucles de Spa en maakte zo kennis met de rallysport. Daar deed hij zichzelf de belofte er ooit eens zelf aan mee te zullen doen. Het rallyvirus had hem daarmee te pakken. Vele edities en deelnames later hadden sneeuw en ijs echter hem te pakken. Het gevolg was dat de karakteristieke geel/groene Opel Ascona A kon worden afgeschreven. “Die auto is nog wel op te knappen,” vertelt Götz, terwijl we een paar dagen na ons eerste gesprek in de werkplaats staan. “Die auto is echter gewoon op. Er moet zoveel aan gebeuren om die weer goed te krijgen, maar dan nog rijd je gereserveerd. Je vraagt jezelf steeds af of die ene las het wel houdt en bij een jump moet je echt van het gas omdat bij het neerkomen de auto wel eens kan gaan knikken. We reden vorig jaar in Bastogne al erg gereserveerd, dan moet je erkennen dat het klaar en op is. Binnenkort gaat die oude Opel dan ook definitief naar de schroot.”
In zijn beginjaren reed Götz wedstrijden niet onverdienstelijk op competitieniveau. Hiervoor reed hij met een keur aan navigators. Ook reed hij in een keur aan auto’s, waaronder de Peugeot 205 GTI, een voor de gelegenheid gehuurde Volvo 740, de Mercedes Benz 450 en 500 SLC en natuurlijk de Opel Ascona A. In 2019 voltooide hij de opbouw van een Mercedes Benz 500 SL, een replica. “Die replica moet wel echter wel volledig overeenkomen met het origineel,” benadrukt Götz. “Anders kunnen we in bijvoorbeeld Daun, tijdens het Eifel Rallye Festival, echt niet in de topcategorie meedoen. Daar is Reinhard Klein, de initiatiefnemer van Slowly Sideways, echt enorm precies in.”
Het rijden in een competitie ambieert Götz al lang niet meer. “Ik rijd nu veel vrijer, geen wedstrijddruk, niet moeten presteren op het randje van mijn kunnen. Gewoon leuk, ontspannen, minder het gevoel van moeten maar wel de kick van het gasgeven. Van evenementen als de Boucles de Bastogne en vooral het Eifel Rallye Festival kan ik echt enorm genieten. De leukste die ik echter ooit heb gereden, is de Bohemian Rally in Tsjechië geweest. Ook het demo rijden tijdens de WRC rally in Duitsland vond ik erg leuk. Het is allemaal zoveel relaxter als in competitie rijden. De vrienden, de saamhorigheid, de gezelligheid, het plaatje klopt gewoon helemaal voor mij en Wea. Het zijn echt uitjes voor ons!”
Inmiddels is Götz begonnen aan de opbouw van een nieuwe rallyauto. “Ik kon de hand op nog een hele gave body van een Opel Ascona A leggen. Die gaan we weer opbouwen. Wat ik dan met de Mercedes ga doen? Dat moeten we nog gaan bekijken. Misschien dat we die gaan houden, wellicht dat deze toch een ander baasje gaat krijgen.”
Uiteindelijk is het de hoogste tijd om te gaan. De laatste anekdotes worden verteld, de jas is reeds gepakt. Dan komt Wea’s zoon Arthon Tuiten de mancave binnengestapt. Opnieuw worden handen geschud en verhalen uitgewisseld. Uiteindelijk duurt het afscheid toch nog een half uur. Gelukkig is de reis naar huis van korte duur. Halverwege kom ik langs de sportschool waar het verhaal begon…
Tekst: RallyNieuws
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Plaats reactie