Niet normaal zo zwaar was de tweede etappe van de Dakar 2015 volgens Hans Vogels. Met de 24ste tijd was Vogels de beste Nederlandse motorrijder. Dat dankte hij onder meer aan een uitstekende conditie. “Echt loodzwaar. Bij de finish lagen ze allemaal op apegapen. De één op een bedje, de ander aan het infuus.”
De eerste – pakweg – 350 kilometer viel het allemaal nog wel mee. Het terrein, slingerende paadjes door de bergen en daarna een portie zand en rio’s, was Hans Vogels op het lijf geschreven. “Het ging heerlijk. Op 350 kilometer was een tankstop bij de CP. Ik zei tegen Frans Verhoeven: ‘Nog maar 150 kilometer. We zijn zo klaar!’ Maar toen moest het nog beginnen! Ik dacht dat we het zand een beetje kwijt waren, maar het werd alleen maar meer. Het was een soort knippenpad door duintjes, met overal begroeiing en van die rottige afstappen van een meter of twee, drie.”
Het was ook niet zomaar een paadje. Het duurde van kilometer 450 tot de finish op kilometer 518. “Het duurde en het duurde maar. En het was heel heet. Maar ik reed de ene na de andere rijder voorbij. Zelfs jongens die je toch wel bij de toprijders mag rekenen. Farres bijvoorbeeld. De laatste 40 kilometer reed ik ook als krant door de woestijn, hoor. Ik zat helemaal stuk. Maar ik haalde nog steeds mensen in. Blijkbaar ben ik toch een stuk fitter dan de rest. Frans Verhoeven heb ik niet meer gezien. Ook bij de finish niet. Daar lagen ze allemaal op apegapen. Jakes lag op een bedje in de schaduw, Botturi lag aan het infuus. Ik heb twee flesjes ijskoud water over mijn kop gegooid en toen ging het wel weer.”
Vogels was uiteraard tevreden met het resultaat. “Ik had niet verwacht dat het zo goed zou gaan en dat ik na twee dagen 23ste in het klassement zou staan. Al dat trainen is niet voor niets geweest. Met mijn conditie zit het wel goed, dat blijkt. Ik heb foutloos genavigeerd en ik ben in staat om het tempo constant hoog te houden, zoals ik me vooraf had voorgenomen. Zelfs in een loodzware etappe als deze. Het is nog maar de tweede dag, maar als er nog meer van zulke zware etappes komen, of nog zwaardere, dan wordt dit wel één van dé Dakars.”
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe