Afgelopen zaterdag stond ik op het punt om naar het feest van mijn moeder te gaan. Ze was de dinsdag ervoor 80 jaar geworden en dat moest natuurlijk gevierd worden. Voordat ik het huis verliet, keek ik nog even op Facebook voor het laatste nieuws van de WK-rally in Duitsland die ik dit keer met alle liefde had laten schieten. Het eerste dat ik las was dat Gijs was overleden. Daar schrok ik van.
Ergens in 2012 trok ik de stoute schoenen aan en dook in de voor mij nieuwe en onbekende wereld die Facebook heet. Al snel begreep ik dat ik het medium goed kon gebruiken voor het tonen van mijn (rally)schrijfsels aan de buitenwereld. Nadat ik familie, vrienden en bekenden als vriend(in) had uitgenodigd, begon ik vriendschapsverzoeken te sturen aan mensen uit de rallywereld. Zo ook aan Gijs. Ik herinnerde mij zijn naam nog van rally’s uit het verleden.
Hoewel Facebook regelmatig als iets onpersoonlijks wordt gezien, heb ik de afgelopen jaren ontdekt dat je er toch mensen kunt leren kennen. Gijs heb ik helaas nooit persoonlijk ontmoet maar ik zag regelmatig foto’s van hem voorbij komen waarop hij een trotse vader en opa stond te wezen. In wat hij schreef en door de artikelen die hij deelde, kon ik mij een beeld vormen van de persoon achter de vrolijke profielfoto. Volgens mij was hij wat ik een goed mens zou noemen en nog eentje met een rallyhart ook! Uit de talrijke reacties die naar aanleiding van zijn overlijden op Facebook verschenen, denk ik dat ik Gijs aardig goed heb ingeschat. Hij reageerde ook met enige regelmaat op mijn (rally)columns. Ik denk dat we qua wereldbeeld op dezelfde lijn zaten. Ik had hem daar graag eens over gesproken. En over de rallysport natuurlijk. Het is nooit zover gekomen.
Afgelopen dinsdag postte ik een foto van mijn jarige moeder. Gijs reageerde daar nog op met ‘geweldig’. Dat was zijn laatste reactie op een post van mij. Nu is hij er niet meer. Ik wens de familie en andere nabestaanden heel veel sterkte.
Een man met een rallyhart heeft afscheid van ons genomen. Maar veel belangrijker: een goed mens heeft afscheid van ons genomen. En dit soort mensen heeft de huidige wereld juist zo hard nodig.
Dag Gijs.
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe