Ik zat laatst doperwten te eten, toen de naam Edward van Cuilenborg in mijn hoofd opkwam. Kent u hem nog? Hij was vroeger presentator van Studio Sport. Later ging hij de commerciële kant op en ben ik hem uit het oog verloren. Vreemd dat ik zo opeens weer aan hem dacht, hoewel ik dat wel meer heb als ik iets groens eet. Snert, sla en komkommer hebben soms hetzelfde effect. Net als courgettes, delen van prei, spinazie en ga zo maar door.
Afgelopen zaterdag was ik aanwezig bij de Visual Art Centraal Nederland rally. Mooie naam hoor, je weet waar die verreden wordt en de naam geeft direct een omschrijving van de rallysport, Kunst voor je ogen. Leuk evenement en aardig weer. Gevoelsmatig een graad of 50 warmer dan de Zuiderzeerally. En dat alles in een mooie, groene omgeving. Alweer groen. Alweer Edward.
Ik zal u niets nieuws vertellen (of misschien wel als u per ongeluk dit stuk bent gaan lezen) dat de rallysport een echte teamsport is. Naast de rijder is er een navigator en natuurlijk een sleutelteam dat de auto in de wedstrijd houdt. Ik heb mij wel eens afgevraagd wat mijn rol binnen zo’n team zou kunnen zijn. Sleutelaar kan ik gevoeglijk vergeten, ik ben een cijferman. Rijder willen we natuurlijk allemaal zijn maar geef eens eerlijk toe, als wij, de stuurlui aan de wal, achter het stuur van een rallybolide zouden kruipen, dan zou dat er toch niet uitzien in vergelijking met de andere deelnemers. Ik zou steevast laatste worden. Dan blijft er nog maar een baantje over, dat van navigator. Een beetje de route oplezen, hoe moeilijk kan dat zijn?
Na een spoedcursus, verdiep je eens echt in het beroep van navigator, moet ik tot de conclusie komen dat de navigator heel veel meer doet dan alleen de route voorlezen. Hij of zij is de regelneef die zorgt dat alles goed en op tijd verloopt. Oeps, drukke baan dus. Daarnaast is dat voorlezen ook nog geen sinecure. Hebt u dat wel een geprobeerd in een auto op snelheid? Ik dacht dat het een peulenschil was. Vroeger, toen ik elke dag twee uur in de bus naar en van school zat, las ik lesboeken bij de vleet achter in de bus. Geen probleem dus dat kan ik wel dacht ik.
Laatst reed mijn vrouw en moest ik iets lezen op mijn mobiele telefoon. Voor ik het wist, bekroop mij het gevoel dat ik misselijk werd. Al snel stopte ik met lezen, bang als ik was voor grote groene brokken op de voorruit van onze nieuwe Ford Fiesta. Mijn vrouw moest er om lachen. Nou had ik het een keer. Zij wordt soms al misselijk zonder te lezen. Zij heeft al grote groene brokken achtergelaten bij het verkennen van rallyproeven in Spanje en Finland. Normaliter pas ik mijn rijstijl aan als ze in de auto zit maar bij die twee gelegenheden gaf ze mij expliciet het groene licht om haar tijdelijk te vergeten. Groen licht, hoe toepasselijk.
Na mijn ongeplande praktijktest, weet ik dat ik lezen en bewegen niet meer kan combineren. Iets met voortschrijdende leeftijd? Enfin, ook navigator zijn kan ik op mijn buik schrijven. Ik heb daarom wijselijk besloten om gewoon rallybezoeker te blijven. Lekker rally kijken tussen al staande tussen het groen.
Terugkomend op de snert, sla, komkommer en doperwten, wat heeft in vredesnaam Edward van Cuilenborg met deze column en de rallysport te maken? Dat zal ik u vertellen. Ooit, lang geleden jongens en meisjes, reed hij als gelegenheidsnavigator mee naast Peter Bijvelds in de rallysprint in Zoetermeer. Het viel al vrij snel op dat hij bij het verkennen al een wat groenige gelaatskleur kreeg. Of zou hij toch gewoon van Mars afkomstig zijn? Nee, natuurlijk niet, daar leven toch geen (gelegenheids)navigatoren. In de wedstrijd heeft hij volgens mij geen pacenote gelezen. Hij was alleen maar bezig om recht vooruit te kijken en zijn hoofd stil te houden en zo de explosie van grote groene brokken te vermijden. Of dat gelukt is weet ik niet meer. Mijn rallyvrienden en ik hebben als eenheid van misselijkheid nog lang de schaal van Cuilenborg gehanteerd.
Ik zit nu wel stoer achter mijn laptop te schrijven over arme Edward maar wat als ik zou navigeren. Ik ben bang dat ik dan toch een stevige 8 op de schaal van Cuilenborg zou scoren. En grote groene brokken zouden onvermijdelijk aanwezig zijn.
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe