De man met zijn gele hesje stond midden op de weg. Achter hem stonden hekken waardoor de weg overduidelijk werd afgesloten. Doorrijden was geen optie. Hij wees naar links, voor de kijkers rechts richting een weiland. De enige mogelijkheid om verder te rijden was om dat weiland in te rijden. Daar stond een andere man met eenzelfde gele hes. Tegen betaling verstrekte hij een mooi gedrukt programma waarin precies stond hoe de proef liep. De auto werd even verderop geparkeerd in een keurig met lint in vakken verdeelde tijdelijke parkeerplaats. Keren en parkeren, schoenen wisselen en de wandeling richting de proef kon beginnen.
Elke week wordt er bij ons in het dorp de lokale krant bezorgd. Kenmerk van die krant is dat ik die bijna nooit lees. Als man op middelbare leeftijd ben ik via teletekst natuurlijk al op de hoogte van al het lokale nieuws. Hoopt u ook zo dat het fenomeen teletekst niet verder verdwijnt? Of is dat alleen iets dat ouderen hopen? De keren dat ik die krant wel lees, is als ik er zelf in sta, dat dan weer wel. Enfin, ik had de informatie dus niet uit de krant gehaald. Een week of twee eerder fietste ik richting het noorden. De wind bepaald vaak mijn fietsroute. Noordenwind betekent vaak eerst fietsen richting het noorden, dan heb je de in de Polder altijd aanwezige wind aan het einde lekker in de rug. Tenzij die gedraaid is natuurlijk. Ik kwam onderweg naar Friesland langs een spandoek dat mijn interesse wekte. Er zou een evenement zijn op 14 en 15 juli. Een blik in de agenda in mijn achterhoofd bevestigde direct dat dat een rallyluw weekend was. Wie weet als het mooi weer was, dan zou ik misschien een kijkje gaan nemen.
Een tijdelijke brug bracht het publiek op een soort serviceterrein waar de innerlijke mens ‘onderhouden’ kon worden. De deelnemers stonden een heel stuk verderop in hun eigen met tenten beschermde gedeelte. De kaart was even puzzelen maar het mooiste kijkpunt leek toch een kunstmatige heuvel te zijn. Een korte maar steile klim naar de top en inderdaad, vanaf hier kon de omgeving goed bekeken worden.
Enkele dagen geleden fietste ik weer richting het noorden. U weet het: er was wederom noordenwind. Toen ik het eerder genoemde spandoek begon te naderen, zag ik daar allerlei soorten activiteit. Dat was nogal opvallend op een anders zo rustige B-weg. Ik moest tussen enkele vrachtwagens door laveren. Ik zag dat er al diverse tenten in de weilanden waren opgebouwd, dat er vele hectometers afzetting waren neergezet en dat de mobiele toiletten aan de grond werden verankerd. Zo, dat leek een serieus evenement.
Om precies half elf startte de eerste deelnemer. Via een mooie combinatie van bochten kwam de deelnemer langzaam dichterbij. Op diverse plekken stonden marshals met de bekende gele hesjes. Er klonken steeds fluitjes als waarschuwing voor het achter de afzettingen geposteerd publiek dat de deelnemer er aan kwam. Het ging hard, er werd stevig gestuurd en het was prachtig om te zien: de snelheid en de beheersing.
De wind interesseerde me niets vandaag. Ik was toch met de auto. Het weer was veel beter dan voorspeld dus dacht ik: ik ga even kijken. Ik zag marshals, ik zag bij de finish een elektrisch oog. Ik hoorde steeds fluitjes. Ik zag deelnemers om de zoveel tijd achter elkaar starten om het uitgezette parcours zo snel mogelijk af te leggen. Het publiek was deskundig en wist de actie op waarde te schatten. U begrijpt wat ik dacht: het lijkt wel een rally. Maar een tweede rally in de Noordoostpolder daar had ik niets van gelezen. En ik zag ook geen bekenden. Wel zag ik stoeltjes, rugzakken en ontmoetingen van mensen die elkaar vaker troffen op dit soort evenementen. Warempel, het was toch een rally! Eigenlijk was er weinig verschil met u en ik als we weer eens ergens in een weiland staan. Maar later vond ik dat er toch iets ontbrak. Ik hoorde geen brullende motoren, geen piepende banden. Ik hoorde kataklop, kataklop, kataklop en dat bekende briesende geluid. En de snelheid viel toch iets tegen. Maar wat wil je als elke deelnemer slechts 1 pk tot zijn of haar beschikking heeft. Gelukkig was er geen navigator aan boord. Dat scheelt, hoe licht navigatoren soms ook zijn, een slok op een borrel bij dit soort vermogens.
Ik was een paar uur in een andere wereld die verdacht veel op de rallywereld leek. Eventing Emmeloord: een paardenspektakel. Het onderdeel cross country heeft wel heel veel raakvlakken met een rally zoals wij die kennen. Alleen jammer van het geluid. Maar ja, wel weer een stuk CO2-vriendelijker. Een aanrader als u als verstokte rallyfan eens niets te doen heeft. U zult zich er thuis voelen.
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe