“U bent op uw bestemming,” zegt de stem uit mijn navigatiesysteem en ze wijst me rechtsaf een leeg weiland in. Laat het ook nog eens een vrouwenstem zijn….
Dan maar even bellen om te kijken waar het opgegeven adres wél dan ligt. Dat blijkt tweehonderd meter verderop te zijn. “Je kan via de zijdeur naar binnen,” zegt Christiaan van der Rijsen. Even later schud ik hem de hand en staat de koffie dampend op tafel.
De 23 jarige student master Internationaal Management, aan de universiteit in Tilburg, begon min of meer toevallig in de rallysport. Moeder en zoon Van der Rijsen woonden toen bij Maarten van Tienen, de toenmalige vriend van moeder. Hij opperde het idee om zijn zoon Jasper van Tienen te laten rijden en Christiaan zou hem dan moeten gaan navigeren. De daad werd bij het spreekwoordelijke woord gevoegd en nog dat jaar, we schrijven anno 2011, zaten Jasper en Christiaan in de Mitsubishi Colt CZT tijdens de OVD Groep Ede Rally.
“De keuze om te navigeren werd dus in feite voor mij gemaakt,” zegt Christiaan. De jonge Brabander voelt zich echter in zijn taak als navigator helemaal in zijn element en kijkt omhoog naar de rallyladder. “Ambities? Natuurlijk heb ik ambities! Ik wil graag navigeren in een R5, beter nog, in een World Rally Car! Dat lijkt me helemaal super. Niet alleen in Nederland of België, maar ook WK wedstrijden.” vervolgt Christiaan met een enthousiaste blik in zijn ogen.
In 2012 startte het korte avontuur met Autodrop. Met veel bombarie werd in het Coronel kartcentrum het voltallige team van het Autodrop Rallyteam gepresenteerd. De Citroën DS3 R3 van Maarten van Tienen, de Mitsubishi Lancer Evo X van Tonnie van Deijne, de Suzuki Swift 1600 van Kevin van Deijne, de Ford Fiësta R2 van Steven Ebbens en natuurlijk de Mitsubishi Colt CZT van Jasper van Tienen en Christiaan. Later in het seizoen zouden Jasper en Christiaan doorgroeien naar de C2 R2 Max.
In 2013 ging Christiaan in 2013 navigeren bij René Wawrzeniak in de Citroën C2 R2 Max, om in 2014 bij zijn toenmalige schoonvader, Johan Faes, te navigeren in de Mitsubishi Lancer Evo IX. “Ik zorg ervoor dat de rijder zich alleen om het rijden druk hoeft te maken. Ik regel dat de juiste spare parts, het bijbehorend gereedschap en vooral ook wat eten en drinken in de auto aanwezig zijn. Een proef moeten rijden met hongerklop, omdat deze is uitgesteld, is een garantie voor slechte resultaten.”
Inmiddels is Johan Faes niet meer de schoonvader van Christiaan. Dat neemt echter niet weg dat beiden samen in de Mitsubishi plaats blijven nemen, althans, zo is de afspraak. Het afgelopen jaar is de Mitsubishi onder een dekzeil blijven staan, aangezien Faes zijn aandacht op de zaak gericht heeft. “Voor volgend jaar is ook nog niet zeker of Johan weer aan rijden toekomt. Dat betekent dat ik wel om me heen aan het kijken ben naar een competitief stoeltje.”
“Bang? Nee, dat ben ik nooit geweest! Ik let wél op of een auto degelijk is gebouwd, voordat ik ja zeg en instap. Ik wil wel zeker weten dat ik na een wedstrijd weer gewoon naar huis kan,” vertelt Christiaan met grote stelligheid. “Als de auto goed gebouwd is, is er geen enkele reden om bang te zijn. Het gaat wel om mijn gezondheid, mijn leven. Als er ook maar iets aan een auto structureel mankeert ga ik er niet inzitten. Dat de beleving in de C2 van René een andere is dan de Mitsubishi van Faes, is evident. De C2 weegt aan de achterkant helemaal niets en vooral op het onverhard kan die achterkant alle kanten op stuiteren. De Lancer daarentegen is net een taxi, daarin merk je bij wijze van spreken het onverhard niet eens.”
In 2015 nam Christiaan deel aan het Belgische Future Stars programma. Daar leerde hij veel over de verschillende facetten van de rallysport. Daarin wordt bijvoorbeeld getraind in hoe je met de media omgaat, hoe benader je een sponsor, je reglementenkennis en natuurlijk het systeem van de pace notes, om maar een aantal onderwerpen te noemen waarin deelnemers worden onderworpen.
Over de pace notes kan Christiaan kort zijn: “ik vertel wat de rijder wil horen!” Kort en krachtig kwam dit statement op tafel. Niets eigen systeem opdringen of dat van de rijder willen aanpassen. “Als de rijder tijdens de verkenningen aangeeft een bepaalde ‘call’ te willen op dat ene moment, dan krijgt hij die! Ook moet je gaan nadenken of je alle details die je onderweg ziet, wel wilt noemen. Als je met zo’n 200 kilometer per uur aan komt zetten ziet een rijder die toch niet.” Om een en ander aanschouwelijk te maken kwamen de boeken me de pace notes op tafel. Interessant om te zien hoe langzaamaan de voluit geschreven woorden worden vervangen door eenvoudige symbolen. “Soms oefen ik hardop om de pace notes snel en zonder haperen uit te kunnen spreken. De snelheid is vaak erg hoog en dan is het niet handig om steeds te struikelen over je eigen tong,” verduidelijkt Christiaan. “Timing en intonatie zijn daarbij essentieel.”
Dat de rallysport Christiaan na aan het hart ligt is duidelijk. Zo zeer zelfs dat hij deel wil gaan uitmaken van het bestuur van Rally Club Holland. Het is voor de aanstormend Internationaal Manager evident dat er de nodige zaken aangepakt, dan wel verandert, moeten worden. “Langs de kant blijven zitten en wijzen naar een ander schiet niet op. Het spelletje is té leuk om zomaar te grabbel te worden gegooid. Er moet wel het één en ander gebeuren om de sport in Nederland weer naar een hoger plan te tillen en daar wil ik mijn steentje aan bijdragen.”
De avond, hoe gezellig ook, zit er al weer bijna op. Handen worden geschud en bij de achterdeur gaat het gesprek toch nog even door. Aangezien iedereen de volgende dag weer vroeg op moet nog een laatste keer afscheid genomen en de navigatie richting huis weer aangezet.
Was de stem van de TomTom nog verbolgen over het feit dat de heenreis in eerste instantie in een leeg weiland eindigde? De terugweg zag er in ieder geval anders uit dan de heenweg. Misschien toch de vrouwenstem van Eva maar eens veranderen in de mannenstem van Bram?
Hoewel ik de rallysport al kende van tv, maakte ik in 2004 de sport, als onderdeel van een foto-opdracht, in levende lijve mee. Het rallyvirus had me direct te pakken. Ik bezocht steeds meer wedstrijden en de foto’s publiceerde ik via een eenvoudig opgezette website. Dat werd naderhand uitgebreid met het brengen van nieuws en zo ontstond website EventandSportNews. Deze is na jaren uitgegroeid tot het RallyNieuws van nu. Naast het plaatsen van persberichten van diverse teams uit binnen- en buitenland, schrijf ik ook eigen artikelen. Met enige regelmaat schrijf ik persberichten voor diverse teams.
Voeg reactie toe